,,Opowiadania" to moje kolejne spotkanie z literaturą Tyrmanda i jak prawie każde poprzednie udane (zresztą dzieje Stukułki można traktować ulgowo jako coś niedokończonego i nienadającego się do publikacji). Pod względem równego, wysokiego, równego poziomu pisarz trafił na moją pozycję nr 1 wśród polskich prozaików.
Większość z zebranych opowiadań można połączyć w dwa cykle: sportowy (2 z 3 dzieją się w powojennej Warszawie) i wojenny. Opowiadania sportowe zawierają trochę treści dydaktycznych i banałów o konieczności ciężkiej pracy itd. ale w przeciwieństwie do kilku innych czytelników mi to nie przeszkadza. Chyba głównie dlatego, że treść i barwny styl oddają klimat i zwyczaje tamtych czasów (dla mnie ta umiejętność to największy atut ,,Złego"), a autor nie idzie na duże kompromisy łącząc społeczną wartość i wyobraźnię literacką.
Kilka opowiadań dotyczy II Wojny Światowej i są trochę inspirowane doświadczeniami autora. Na początku czytania ,,Hotelu Ansgar" (inne opowiadania są pod pewnymi względami podobne) odczułem zgrzyt ze względu na sensacyjną treść i lekceważące podejście narratora do grozy wojny, zwłaszcza, że dotyczyły pobytu w obozie koncentracyjnym i przesłuchań służb bezpieczeństwa. Dopiero trochę później pogodziłem się z taką konwencją, kojarzącą się choćby z filmami typu ,,Złoto dla zuchwałych", a nie wojennymi dramatami. Jeśli się z tym pogodzimy, to dostaniemy barwną literaturę pełną czy to akcji partyzanckich (,,Hotel Ansgar") czy kpin z biurokracji i kultury marynarskiej (opowiadania morskie).
Zaletą zbioru jest możliwość opuszczenia mniej ciekawych opowiadań jak historii cwaniaka w Szwecji czy paranormalnych przedmiotów.

,,Opowiadania" to moje kolejne spotkanie z literaturą Tyrmanda i jak prawie każde poprzednie udane (zresztą dzieje Stukułki można traktować ulgowo jako coś niedokończonego i nienadającego się do publikacji). Pod względem równego, wysokiego, równego poziomu pisarz trafił na moją pozycję nr 1 wśród polskich prozaików.
Większość z zebranych opowiadań można połączyć w dwa...