Byłaby ciekawa, gdyby nie była taka nudna. W sensie: ciekawe życie niezwykłego pisarza opisane w mało zachęcający do czytania sposób. Szkoda. Może to dlatego, bo autor jest historykiem nie pisarzem ?

Byłaby ciekawa, gdyby nie była taka nudna. W sensie: ciekawe życie niezwykłego pisarza opisane w mało zachęcający do czytania sposób. Szkoda. Może to dlatego, bo autor jest historykiem nie pisarzem ?

Kiedy myślę sobie o książkach Igora Newerlego, to coraz wyraźniej widzę, że wiele im zawdzięczam. Pierwszą był "Chłopiec z Salskich Stepów", który wstrząsnął, ale jednocześnie spełnił rolę szczepionki, pozwalającej na lekturę innej lektury obozowej. Potem wyciągnięta z zapadłego kąta biblioteki rodziców "Pamiątka z celulozy" czytana w okresie, gdy termin socrealizm nic mi jeszcze nie mówił, ale za to z wypiekami na policzkach. Ta książka sprawiła, że łatwiej mi było już po latach wielu z jaką taką łagodnością odnosić się do lewicowych idei. I wreszcie dwie książki, moje ukochane - "Leśne morze" i "Wzgórze Błękitnego Snu", które przeniosły mnie na głęboką Syberię tak skutecznie, że nie mogę minąć obojętnie żadnej książki na ten temat. I wreszcie "Zostało z uczty bogów", podsumowanie bogatego życia, świadectwo cnoty lewicowości. I najważniejsze - Newerly uczynił ze mnie, osoby o poglądach zdecydowanie liberalnych, kogoś otwartego na tych, którzy mają serce po lewej stronie. Uważam, ze to cenne.
Biografia Zielińskiego ma bardzo adekwatny tytuł. To szkatułki, czyli skrzyneczki do przechowywania czegoś cennego, a książka składa się ze szkatułek-rozdziałów z ledwością trzymających się chronologii. Nie czuję się całkowicie usatysfakcjonowana. Autorowi najwyraźniej wydaje się najistotniejsze trochę co innego niż mnie. Z mojego punktu widzenia to wada tej książki, pewno z innych może być inaczej:)

Kiedy myślę sobie o książkach Igora Newerlego, to coraz wyraźniej widzę, że wiele im zawdzięczam. Pierwszą był "Chłopiec z Salskich Stepów", który wstrząsnął, ale jednocześnie spełnił rolę szczepionki, pozwalającej na lekturę innej lektury obozowej. Potem wyciągnięta z zapadłego kąta biblioteki rodziców "Pamiątka z celulozy" czytana w okresie, gdy termin socrealizm nic mi...

Igor Newerly to ciekawa postać, czasem wydaje mi się nawet, że jego biografia jest bardziej pasjonująca niż twórczość, mimo iż pisarz często wykorzystywał w swoich książkach elementy autobiograficzne.
Dlatego po tę biografię sięgnęłam z zainteresowaniem i nie zawiodłam się.

Początkowo nie podobało mi się, że autor często snuje różne dygresje. Potem jednak okazało się, że dzięki tym opowieściom książka pokazuje barwny świat, w którym pisarz się obracał, np. środowisko literackie, partyjne, konspiracyjne, związane z Korczakiem i jego małymi podopiecznymi.

Oprócz elementów dotyczących biografii Newerly'ego, jego rodziny i przyjaciół, mamy tu sporo informacji na temat książek, ich genezy, odbioru, tłumaczeń.
Zieliński nie stara się tłumaczyć pisarza z jego flirtu z socrealizmem, z partyjnej przynależności, lewicowych poglądów. Pokazuje go jako człowieka z wadami i zaletami, który w pewnym momencie zdał sobie sprawę z życiowych błędów, jakie popełnił.

Newerly opisany został nie tylko jako twórca. Autor podaje wiele przykładów jego społecznej działalności, niesienia pomocy potrzebującym i solidaryzowania się z nimi, czego przykładem może być opieka nad młodymi pisarzami, ukrywanie Żydów podczas wojny, oddanie legitymacji partyjnej po wyrzuceniu Leszka Kołakowskiego z partii, obrona Melchiora Wańkowicza podczas procesu czy zatrudnienie Jacka Kuronia jako osobistego sekretarza, gdy opozycjonista nie mógł znaleźć pracy.

Całość poparta jest wieloma źródłami, dokumentami, cytatami. Autor wykonał ogromną pracę, przygotowując się do napisania tej biografii, którą czyta się z zainteresowaniem.

Igor Newerly to ciekawa postać, czasem wydaje mi się nawet, że jego biografia jest bardziej pasjonująca niż twórczość, mimo iż pisarz często wykorzystywał w swoich książkach elementy autobiograficzne.
Dlatego po tę biografię sięgnęłam z zainteresowaniem i nie zawiodłam się.

Początkowo nie podobało mi się, że autor często snuje różne dygresje. Potem jednak okazało się, że...

Rzetelny, erudycyjny szkic biograficzny pełen szczegółów, szczególików i dygresji.
Nie jest to potoczysta opowieść od "urodził się" do "umarł", a raczej przechadzka kustosza z czytelnikiem obeznanym z twórczością pisarza. Tu przystaną i przyglądną się kufrowi, tam przejrzą historię protez, zadumają się nad nazwiskami pojawiającymi się w otoczeniu Newerlego (Korczak i Hłasko, Bierut i Pilecki, nawet Kuroń i Niesiołowski).
Na szacunek zasługuje takt Zielińskiego, kiedy mówi o sprawach osobistych twórcy "Leśnego morza".

Pozycja wzbogaca wiedzę o pisarzu i człowieku, pozwala na zadumę i - co nie do pominięcia - delektowanie się polszczyzną.
Całkiem sporo korzyści, prawda?

Rzetelny, erudycyjny szkic biograficzny pełen szczegółów, szczególików i dygresji.
Nie jest to potoczysta opowieść od "urodził się" do "umarł", a raczej przechadzka kustosza z czytelnikiem obeznanym z twórczością pisarza. Tu przystaną i przyglądną się kufrowi, tam przejrzą historię protez, zadumają się nad nazwiskami pojawiającymi się w otoczeniu Newerlego (Korczak i...

Długo wyczekiwana biografia jednego z moich ulubionych pisarzy. A życie mialv on takie, że mógłby obdzielić parę życiorysów. Syn Czeszki i Rosjanina, dzieciństwo spędził w Puszczy Białowieskiej, był świadkiem Rewolucji Bolszewickiej, z jej chaosem i bestialstwami, miał okres fascynacji komunizmem, z którego się szybko wyleczył, siedział w wiezieniu komunistycznym, o mało co nie trafił do łagru na Sołowki, po ucieczce do Polski najbliższy współpracownik Janusza Korczaka, w czasie wojny więzień Majdanka i Auschwitz, po wojnie autor czołowego dzieła socrealizmu: `Pamiątka z Celulozy’, a wreszcie w ostatnich latach życia popierający opozycję demokratyczną. Biorąc do ręki biografię, spodziewałem się czegoś na miarę tego niezwykłego życia. I tu spotkało mnie pewne rozczarowanie, nie jest to tradycyjna biografia niestety, nie ma tu chronologii, i tradycyjnej narracji, autor wybiera raczej obrazki z życia pisarza: miejsca w których żył, jego profesje (stolarka),jego pasje. Dosyć to oryginalne, ale skrótowe i trochę powierzchowne, pozostawia uczucie niedosytu. Poza tym dużo tam o literaturze a mało o życiu pisarza. Np. dużo więcej dowiedziałem się o jego młodości (do przyjazdu do Polski) z powieści autobiograficznej „Zostało z uczty bogów”, niż z tej biografii.

Długo wyczekiwana biografia jednego z moich ulubionych pisarzy. A życie mialv on takie, że mógłby obdzielić parę życiorysów. Syn Czeszki i Rosjanina, dzieciństwo spędził w Puszczy Białowieskiej, był świadkiem Rewolucji Bolszewickiej, z jej chaosem i bestialstwami, miał okres fascynacji komunizmem, z którego się szybko wyleczył, siedział w wiezieniu komunistycznym, o mało co...