"Przechowalnię" czytałam dawno, więc nie pamiętam dokładnie treści, ale wiele fragmentów i szczegółów zapisało się w mej pamięci chyba na stałe.
Są wśród nich i komiczne, groteskowe sceny (np. bojkotowanie miejsc z alkoholem przez "siły wywrotowe" oraz postacie różnych komisarzy, przewodniczących, dyrektorki szkoły),i poruszające (zgwałcenie dwóch dziewcząt przez pracowników izby wytrzeźwień, którym w dodatku uchodzi to na sucho, bicie aresztowanych ludzi przez milicjantów, szantażowanie ojca zgwałconej licealistki).

Pamiętam też, że kilka razy była mowa o tym, czy warto iść przez życie wyprostowanym, czy zgiętym albo na kolanach - od razu na myśl przychodzą mi wiersze Herberta, zwłaszcza "Przesłanie Pana Cogito", a także publikacje profesora Bartoszewskiego.

Jest w "Przechowalni" i straszno, i śmieszno, jednak - o ile dobrze pamiętam - bardziej straszno, bo to książka o sposobach łamania ludzi przez system.
To świetna i ponadczasowa satyra, suto okraszona groteską i dynamicznymi dialogami.

"Przechowalnię" czytałam dawno, więc nie pamiętam dokładnie treści, ale wiele fragmentów i szczegółów zapisało się w mej pamięci chyba na stałe.
Są wśród nich i komiczne, groteskowe sceny (np. bojkotowanie miejsc z alkoholem przez "siły wywrotowe" oraz postacie różnych komisarzy, przewodniczących, dyrektorki szkoły),i poruszające (zgwałcenie dwóch dziewcząt przez...

Trudno ocenić tak do końca książkę o czasach, w których się nie żyło, a jej wiarygodność można sprawdzić jedynie za pomocą własnej wiedzy z książek, poszukiwań i z relacji rodziny, bo chory system polskiego szkolnictwa przewiduje, żebyśmy wiedzieli, w którym roku, ba!, którego dnia!, podpisano traktat z Turcją po pierwszej wojnie światowej, a o PRL-rze mówi tyle co nic. Cóż, polski system <- to wszystko wyjaśnia samo przez się.

"Poczekalnia" to książka o absurdzie, o milicyjnych pałkach, niewoli i paranoi - PRL w czystej postaci. Prześmiewcza, lecz w tej prześmiewczości, jak to zwykle bywa, skrywa się beznadziejność. Skrywa się współczucie dla ludzi, którzy wówczas żyli. Dobra książka.

Trudno ocenić tak do końca książkę o czasach, w których się nie żyło, a jej wiarygodność można sprawdzić jedynie za pomocą własnej wiedzy z książek, poszukiwań i z relacji rodziny, bo chory system polskiego szkolnictwa przewiduje, żebyśmy wiedzieli, w którym roku, ba!, którego dnia!, podpisano traktat z Turcją po pierwszej wojnie światowej, a o PRL-rze mówi tyle co nic....