Jak dobrze wypowiedzieć się o książce, którą się czytało około roku? Chyba nie wiem.
Dotarło do mnie wydanie czterotomowe, które zachwyciło mnie prostotą. Te małych rozmiarów książki towarzyszyły mi praktycznie wszędzie, bo mogłam je zmieścić do torebki i nawet ich nie czuć. To sprawiało, że mogłam czytać je wszędzie. Mimo to, przeczytanie całej książki zajęło mi aż tyle czasu, bo sama nie miałam go zbyt dużo wolnego. Poza tym, to taka książka, której nie można przeczytać na raz - przynajmniej ja nie mogłam. Była momentami bardzo męcząca, bo przyznam, że średnio interesowały mnie tak dogłębne analizy Napoleona i Aleksandra. Ciężko było mi przez to przebrnąć na początku, często robiłam przerwy w czytaniu. Za to, gdy zaczynały się rozdziały mówiące o losach bohaterów nie mogłam przestać czytać! Nie chcę za dużo zdradzać, ale każda historia została cudnie poprowadzona. Nie zawsze było łatwo, ale przecież w życiu też nie jest. Losy wielu bohaterów chwyciły mnie za serce i zmieniły moje poglądy na wiele spraw - Pierre, książe Andrzej, Natasza i księżniczka Maria a także Dołochow. Pięknie ukazane rosyjskie społeczeństwo tamtych czasów.
Filozoficzno - refleksyjna część epilogu to także coś pięknego, ale też wymagającego. Sama niestety czuję, że często nie rozumiałam, gubiłam się, ale część dotarła do mnie ze zdwojoną siłą. Polecam każdemu odważnemu!

Jak dobrze wypowiedzieć się o książce, którą się czytało około roku? Chyba nie wiem.
Dotarło do mnie wydanie czterotomowe, które zachwyciło mnie prostotą. Te małych rozmiarów książki towarzyszyły mi praktycznie wszędzie, bo mogłam je zmieścić do torebki i nawet ich nie czuć. To sprawiało, że mogłam czytać je wszędzie. Mimo to, przeczytanie całej książki zajęło mi aż tyle...