Dla jednych czytelniczek będzie to banalna historia, jakich wiele, dla drugich (tych niepoprawnych romantyczek) – podróż przez skomplikowany labirynt nastoletnich uczuć. Zaczyna się prozaicznie: szesnastoletnia Paula umawia się na pierwszą randkę z poznanym w sieci Angelem. Niestety, chłopak się spóźni i tak ruszy szaleńczy rollercoaster dziwnych zdarzeń i przypadków… Już wkrótce na horyzoncie pojawi się rywal Angela – Alex, a tuż za nim gwiazda muzyki pop Katia. Na domiar złego do akcji wkroczy czarny charakter w postaci zręcznej manipulatorki Irene, przyrodniej siostry Alexa, próbującej go uwieść. By młodym ludziom uprzyjemnić życie, autor wplątuje ich w sieć miłosnych intryg, nieporozumień i kłamstw. Nie tylko Paula przeżyje sercowe rozterki. Strzała Amora ugodzi również koleżankę Pauli i pewnego nieśmiałego Mario. Relacje między bohaterami mocno się skomplikują.

Powieść może przerazić objętością – kilkadziesiąt rozdziałów zajmuje niemalże siedemset stron! Jednak książkę czyta się szybko, czytelnik może odnieść wrażenie, że ogląda telenowelę. Francisco de Paula Fernandez początkowo publikował „Piosenki dla Pauli” w internecie, co jest widoczne w konstrukcji powieści. Właściwie każdy rozdział jest krótki jak odcinek serialu, autor co rusz stara się zaskoczyć czytelniczki. Służą temu przeróżne zbiegi okoliczności- niezwykłe, choć prawdopodobne. Plus dla Fernandeza za „oprawę muzyczną”: w tle miłosnych zawirowań słychać stare i nowe przeboje (m.in. Rihanny, Coldplay, The Corrs, pojawi się nawet polski kompozytor).

Bohaterowie nie są tak kryształowi, jakby się na początku wydawało. Choć piękni i młodzi, mają swoje małe mroczne tajemnice. Słyszymy ich myśli, poznajemy rozterki i obserwujemy zmagania z rodzicami. Tym ostatnim niełatwo pogodzić się z faktem, że dzieci zaczynają dojrzewać. Mimo wszystko ciężko wymagać od buzujących hormonami nastolatków, by myśleli racjonalnie. Czasami widać, że podjęcie decyzji bywa niełatwe, a kiedy już się uda – nie zawsze obrana droga okazuje się tą właściwą. Ale jest szansa, że z tego wyrosną. Bohaterowie powoli dojrzeją, odkrywając, na czym im tak naprawdę zależy. Paula na tle koleżanek wydaje się dojrzalsza, chociaż i ona nie ustrzeże się błędów, typowych dla wieku dojrzewania. A nieodłączne zalety dorastania to także kłótnie z młodszym rodzeństwem, przeciągające się powroty do domu czy zbytnia wrażliwość na złośliwe docinki nauczycieli. W tym wieku często tak właśnie widzi się świat.

Na szczęście autor nie sili się na moralizowanie, ocenę bohaterów i ich poczynań pozostawiając czytelnikowi. Używa nieskomplikowanego języka, unikając przy tym irytującego stylizowania na młodzieżowy slang. Nie należy więc szukać w książce jakichś wielkich prawd o pogmatwanym życiu uczuciowym nastolatków. Lepiej nastawić się po prostu na rozrywkę. „Piosenki dla Pauli” to lekka lektura na beztroskie lato – przyjemny czas, kiedy nic nie trzeba, a wiele można. I chociaż niektóre sytuacje można przewidzieć, zakończenie zaskakuje. W Hiszpanii „Piosenki dla Pauli” zyskały status bestsellera, a autor zapowiedział wydanie kolejnej części. Ciekawe, jakie niespodzianki tym razem przygotował dla czytelniczek?

Magdalena Świtała