Przyznam się. Niech to będzie moja chwila słabości ;) Otóż... podziałał na mnie urok tej książki. Kupiła mnie. A co mnie w niej tak urzekło? Myślę, że po pierwsze to jak cudnie zostały tu przedstawione kobiety. Autorka pokazuje piękno kobiecości w różnych odmianach - na przykładzie kilku kobiet, poranionych, ale nie zatracających swojego wewnętrznego bogactwa. Powieść zwraca uwagę na to jak zniewalająca i cudowna jest kobiecość. Cieszę się, że autorka nie sili się na oryginalność i pseudointelektualizm, ale z prostotą i bez wstydu opisuje to, jakie jesteśmy - co kochamy, czego pragniemy, co sprawia nam przyjemność. Bo tu przecież nie ma się czego wstydzić! Kobieta jest Skarbem i Cudem :) Druga rzecz, która mocno na mnie podziałała to motyw kobiecej przyjaźni. Sama jej doświadczam i wiem, jakim ogromnym darem jest możliwość cieszenia się obecnością przyjaciółek w swoim życiu. Podoba mi się ciepło emanujące z historii przyjaźni Zuzanny, Michaliny, Gabrieli i Edyty. Jest jeden minus. Nienachalne, ale jednak wplecione gdzieniegdzie motywy genderowe - zupełnie spoza świata moich wartości. Na szczęście jest tego niewiele i nie jest to element na siłę narzucany czytelnikowi. Dlatego polecam tę powieść i nie żałuję, ze wzięłam ją do ręki :)

Przyznam się. Niech to będzie moja chwila słabości ;) Otóż... podziałał na mnie urok tej książki. Kupiła mnie. A co mnie w niej tak urzekło? Myślę, że po pierwsze to jak cudnie zostały tu przedstawione kobiety. Autorka pokazuje piękno kobiecości w różnych odmianach - na przykładzie kilku kobiet, poranionych, ale nie zatracających swojego wewnętrznego bogactwa. Powieść...