https://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2017/02/93-albert-espinosa-kim-moglibysmy-byc.html

Czytelnictwo wciąż mnie zaskakuje. Kiedy dochodzę do wniosku, że w książkach nie znajdę już chyba nic odkrywczego, nowego i oryginalnego, zawsze przypadkiem trafiam na jakąś perełkę. Tym razem w moje ręce wpadła "Kim moglibyśmy być, gdybyśmy nie byli nami" Alberta Espinosa. Dosłownie wpadła, bo skorzystałam z promocji w księgarni i kuszona niską ceną, wybrałam właśnie tą pozycję. Inaczej zapewne nigdy nie byłoby mi dane jej przeczytać.

Ciężko jest mi napisać cokolwiek o akcji książki. Być może dlatego, że trwa ona w przeciągu 24 godzin i wspomnienie o jakimkolwiek wydarzeniu może już zabić ciekawość potencjalnego czytelnika. Powołując się na opis od wydawcy, mogę potwierdzić, że główny bohater- Marcos, właśnie stracił matkę i nawet nie zdążył opłakać jej śmierci. Decyduje się na zakup zastrzyków, dzięki którym już nigdy nie będzie musiał spać. Zanim jednak wstrzykuje sobie specyfik, dostrzega w oddali niezwykłą dziewczynę, a zaraz potem otrzymuje telefon od szefa z poleceniem natychmiastowego wstawienia się w pracy. A więc odpowiednia chwila na odebranie sobie snów zostaje przesunięta w czasie...

Gdybym miała powiedzieć coś prostego o tej książce, powiedziałabym, że jest ona skarbnicą cytatów. Niemal z każdej strony mogłabym wyciągnąć jakieś ciekawe sentencje na różnorakie tematy- bardziej błahe i te poważniejsze, traktujące o życiu. Mam wrażenie, że pojawiający się tutaj wątek fantastyczny jest wyraźną metaforą, jednakże to nie jest miejsce na przedstawienie mojej interpretacji tych aspektów. Niemniej, do takich doszłam wniosków, a książka urosła w mojej głowie do pozycji dość uniwersalnej, którą można zrozumieć na swój indywidualny sposób. Zdania są zazwyczaj krótkie, słownictwo nie jest wyszukane, ale jest jakieś piękno w tej prostocie. Być może właśnie tak autor przedstawił głębię prawdy. W dodatku ukrytej, bo nic bardziej wyszukanego od głównego wątku, nie zostaje podane. Jakby Espinosa zostawiał nam, czytelnikom, otwartą furtkę wyobraźni do kreatywnego szukania większego sensu jego słów.

Jedyną słabą stroną, jakiej się doszukałam, było zakończenie. Fakt, jest ono ciekawe i oryginalne, ale... trochę się zawiodłam. Jako zwolenniczka dobrych zakończeń i szczęśliwej miłości, nieco się rozczarowałam zakończeniem. Choć słowo "rozczarowałam", czy "zawiodłam" niezbyt tutaj pasuje. Po prostu wywołało we mnie dysonans poznawczy. Zakończenie jest na swój sposób piękne i szczęśliwe, choć w odmiennym znaczeniu tego pojęcia. Ale i jego nie będę tutaj przytaczać, aby nie zepsuć zabawy przyszłym czytelnikom tej pozycji.

Zdecydowanie jest co polecać. Wydaje mi się, że do lektury należy podejść z odpowiednim nastawieniem. Lub raczej bez niego. Bo, wbrew pozorom, nie jest to książka z gatunku science-fiction, ani z zakresu fantastyki, chociaż pod taką zakładką ją znalazłam. Elementy tejże tematyki należy potraktować pobłażliwie i z przymrużeniem oka, dopatrując się w treści czegoś więcej, aniżeli to, co zostało napisane wprost.

https://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2017/02/93-albert-espinosa-kim-moglibysmy-byc.html

Czytelnictwo wciąż mnie zaskakuje. Kiedy dochodzę do wniosku, że w książkach nie znajdę już chyba nic odkrywczego, nowego i oryginalnego, zawsze przypadkiem trafiam na jakąś perełkę. Tym razem w moje ręce wpadła "Kim moglibyśmy być, gdybyśmy nie byli nami" Alberta Espinosa....