"Pierwszy heretyk" jest imho najlepszą Herezją Horusa, jaką dotąd przeczytałem (a to już 14 tom!). "Legion" zdetronizowany! Nie powiem, bym się tego nie spodziewał: ADB już wcześniej wymordował mój dotychczasowy czarnobibliotekowy panteon swymi mocnymi, ciętymi zdaniami, więc to trochę taka z dawna oczekiwana intronizacja Mistrza.
Co nie znaczy, że to książka idealna.
"The First Heretic" znowu (jak często się dzieje w Herezji Horusa) robi nam retrospekcję. Akcja ogniskuje się tym razem na Word Bearers, pierwszych zdrajcach, ojczystym legionie arcyłotra Erebusa. Aż dziwne, że Czarna Biblioteka zajęła się nimi dopiero w czternastej odsłonie Herezji: sprawa Erebusa, katalizatora wewnętrznych zmian w Warmasterze intrygowała przecież czytelników już od początku serii. Fabuła rozpoczyna się 43 lata przed rozpoczęciem Herezji, by w dwóch skokach osiągnąć masakrę na Istvaan V (i jej drobny epilog). Drogę do herezji, ten podtytułowy "Fall to chaos" oglądamy z perspektywy Argel Tala, kapitana 7 kompanii zakonu Zębatych Słońc. Przepiękna postać, przypominająca trochę Talosa z trylogii "Night Lords" (choć Argel Tal nie dorównuje tu jeszcze Talosowi bezwgzlędnością), przepiękna i smutna zarazem. Jego genetycznie zakodowana lojalność do Lorgara rzuci go prosto w otchłań. Sam Lorgar też jest postacią tragiczną, choć wzbudza mniej współczucia: prymarcha ciągle oscyluje tu między idealizmem a obłudą i sam nie wiem, gdzie jest mu bliżej. Jest też rzecz jasna Erebus... i jak zwykle wzbudza agresję, tym razem jednak dzielnie sekunduje mu w tym inna ważna postać legionu: Kor Phaeron. Szkoda tylko, że ADB nadal pozostawił drobną niepewność: czy upadek Erebusa poprzedzał wydarzenia z książki, czy popadł w herezję dopiero po wydarzeniach na Khur.
Książka wypełniona jest smaczkami. Dla znających "Night Lords" miłym ukłonem jest pojawienie się Malchariona, entree Sevatara też wywołało mój uśmiech, ale już wyraźne wzmianki o dwóch "zaginionych legionach" i sugestia, co stało się z ich legionistami była dla mnie zupełnym już odjazdem. Miazga!
Minimalne zastrzeżenia mam do początkowej części, gdzie akcja zawiązuje się naprawdę wolno (aczkolwiek początek w Monarchii mnie znokautował). Potem jest już tylko lepiej, ostatnie 150 stron przeczytałem w niedzielny wieczór. Sceny z Istvaana po prostu są genialne. Moment, gdy Argel Tal czeka na Raven Guard... kosmos! Podobnie pojedynek Lorgara z Coraxem, szczególnie końcówka, gdy Urizen klęczy w oczekiwaniu na ostatni cios swego brata, omg omg omg!
Tylko "Night Lords" są czymś lepszym w tym uniwersum. Na razie. Tyle jeszcze mam do przeczytania...

"Pierwszy heretyk" jest imho najlepszą Herezją Horusa, jaką dotąd przeczytałem (a to już 14 tom!). "Legion" zdetronizowany! Nie powiem, bym się tego nie spodziewał: ADB już wcześniej wymordował mój dotychczasowy czarnobibliotekowy panteon swymi mocnymi, ciętymi zdaniami, więc to trochę taka z dawna oczekiwana intronizacja Mistrza.
Co nie znaczy, że to książka idealna....