Trzeci tom trylogii o Greyu przeczytany.
Nie krytykowałam zbytnio dwóch poprzednich tomów, ale teraz chyba już wyczerpały mi się argumenty do obrony. Autorka niczego nie zmienia w swoim warsztacie. Co prawda "moja wewnętrzna bogini" trochę się ukryła, ale nieustanne "Pani Grey" i "Panie Grey" może doprowadzić do szału. Kto się tak do siebie zwraca?
Sama akcja nie wciaga już tak jak w poprzednich tomach, a nieliczne momenty sensacyjne, które mogłyby tę akcję trochę urozmaicić są skrócone do minimum. Tak ekspresowego rozwiązania intrygi raczej się nie spodziewałam.
Najciekawsze są właściwie fragmenty dotyczące psychiki Christiana, a końcówka pisana z jego perspektywy to chyba najlepsza część. Przynajmniej wnosi coś świeżego do tej historii.
Podsumowując mogę powiedzieć, że poznałam ten jeden z większych hitów czytelniczych ostatnich lat. Niewiele z tego wyniosłam, może tylko chwilę zadumy nad marketingiem i gustami czytelniczymi.

Trzeci tom trylogii o Greyu przeczytany.
Nie krytykowałam zbytnio dwóch poprzednich tomów, ale teraz chyba już wyczerpały mi się argumenty do obrony. Autorka niczego nie zmienia w swoim warsztacie. Co prawda "moja wewnętrzna bogini" trochę się ukryła, ale nieustanne "Pani Grey" i "Panie Grey" może doprowadzić do szału. Kto się tak do siebie zwraca?
Sama akcja nie wciaga już...