Penie wielu z Was powiedziało sobie kiedyś, że zostanie prezydentem i wtedy wszystko w naszym kraju będzie wyglądało lepiej. Łatwo się mówi, trudniej się robi. Bycie dobrym politykiem i władcą jest naprawdę ciężką sprawą. Trzeba wiedzieć ,co będzie dla kraju i mieszkańców najlepsze, trzeba być asertywnym, umieć dyplomatycznie odmawiać, przemawiać, trzeba podpisywać ważne dokumenty… a jaka odpowiedzialność! Nawet nie chcę o tym myśleć.

Lermett niedawno został królem Najlisu. Nie ma się co dziwić – był następcą tronu, ale trzeba mu przyznać, że jest znakomitym dyplomatą i politykiem. Oczywiście ma swoich doradców i przyjaciół, bez których za wiele by pewnie nie zdziałał. Zarówno Najlis jak i reszta królestw zapomniały czym jest wojna. Już bardzo długo panuje spokój i dostatek. Wkrótce jednak okazuje się, że królestwom grozi susza. I to nie taka na kilka miesięcy, czy parę lat… nie. Susza, która trwałaby setki lat, a to oznacza jedno – zagładę. Głód, wojna, zawiść – to wszystko stanowi przyszłość, chyba, że Lermettowi uda się pogodzić wszystkich władców.

Powiem szczerze, że po przeczytaniu opisu na okładce spodziewałam się tutaj czegoś innego. Myślałam, że będę czytać o obmyślaniu strategii, sztuce dowodzenia, pojawią się pojedyncze sceny walk, może jakiś spisek. W sumie jednak dostałam coś innego, z jednej strony przyjemnego, z drugiej.. hmm dziwnego.

Pomysł na fabułę mi się mimo wszystko spodobał. Lubię książki, w których mamy do czynienia z kilkoma królestwami, ze spotkaniami władców i z różnymi rasami. W książce „Lare i t’ae” poznajemy (poza ludźmi oczywiście) elfy, krasnoludy, a i nawet mag się znajdzie. Akcja toczy się bardzo swobodnym i spokojnym tempem, nie ma tutaj niestety za dużo napięcia, jest to książka bardziej spokojna. Chociaż był taki moment, że akcja potoczyła się nieco szybciej – właściwie było to jakieś 120 ostatnich stron. Tam działo się znacznie więcej niż w poprzednich fragmentach, wzbudzało na pewno dużo większą ciekawość czytelnika.

Nie ma tutaj jednego głównego wątku. Fakt, niby wszystko toczy się wokół spotkania władców w celu zapobiegnięcia zagładzie, jednak tak naprawdę mamy tutaj wiele innych motywów i żaden nie wychodzi do przodu przed inne. Rozterki miłosne bohaterów, romanse, przyjaźń, a i pojawia się także spisek. Z jednej strony jest to dobry zabieg, ponieważ czytelnik nie nudzi się czytając ciągle o jednym i tym samym, z drugiej jednak strony odnoszę wrażenie, że było tego za dużo i można się było trochę pogubić przez te przeskoki z jednej sytuacji w drugą. Język jest teoretycznie prosty, jednak jest w nim coś takiego, że musimy być skupieni na lekturze, bo inaczej bardzo szybko nie będziemy wiedzieli, co się stało i co przegapiliśmy.

Bohaterów jest sporo, więc nie każdy jest bardzo dobrze przedstawiony. Można niby w każdym zauważyć jakąś jego szczególną cechę, ale ogólnego zarysu charakteru już nie. Niektórych można jednak nawet polubić. Ja osobiście polubiłam krasnoluda, a normalnie za nimi nie przepadam. Powiedziałabym, że można by tą liczbę bohaterów zmniejszyć, jednak należy pamiętać, że sprawa dotyczy 8 królestw, więc musimy mieć do czynienia z ich przedstawicielami. Dobrą rzeczą jest to, że poznajemy po części historię każdego z nich, wiemy kto skąd pochodzi. To autorka bardzo dobrze dopracowała, cieszę się, że nie zrobiła tego „na odczep się”. W ogóle muszę przyznać, że wiele rzeczy jest tutaj dopracowanych bardzo szczegółowo.

Na pewno nie jest to książka lekka na jeden wieczór, o nie. Nie możecie jej szybko przelecieć wzrokiem. Tutaj trzeba się w to po prostu zagłębić, żeby cokolwiek z tej książki wynieść i zrozumieć. Powiedziałabym, że jest trochę trudna w odbiorze, chociaż to nie do końca dobre słowo. Jednak jeżeli ktoś lubi wielowątkową fabułę, elfy, romanse, jednak nie te ckliwe, spiski, i ogólnie tego typu książki to polecam, myślę, że będzie zadowolony.

Penie wielu z Was powiedziało sobie kiedyś, że zostanie prezydentem i wtedy wszystko w naszym kraju będzie wyglądało lepiej. Łatwo się mówi, trudniej się robi. Bycie dobrym politykiem i władcą jest naprawdę ciężką sprawą. Trzeba wiedzieć ,co będzie dla kraju i mieszkańców najlepsze, trzeba być asertywnym, umieć dyplomatycznie odmawiać, przemawiać, trzeba podpisywać ważne...