Książkę Romany Kaszczyc kupiłam na jej wieczorze autorskim. Skusiło mnie przepiękne wydanie (duży format, kredowy papier, a przede wszystkim bajecznie kolorowe ilustracje autorki).

W domu zaczęłam kartkować i... utonęłam w magicznych opowieściach, pełnych urokliwych, ale i niebezpiecznych miejsc, dobrych wróżek, mówiących drzew, groźnych wiedźm, demonów, diabłów i diabełków, płaczek, rusałek, paskud, a nawet wilkołaków...
Oprócz tych ogólnie znanych postaci autorka stworzyła własne albo przywołała mniej znane demony.
We wszystkich opowieściach towarzyszą im ludzie - dobrzy i źli, mądrzy i głupi, jak to w baśniach i legendach bywa...

Utwory pani Kaszczyc są napisane pięknym, literackim, ale jednocześnie w pełni zrozumiałym dla młodego czytelnika językiem. Emanuje z nich aura niesamowitości, tajemniczości, grozy.

Większość wyjaśnia pochodzenie konkretnych miejsc i odnosi się do etycznych wartości. Nie ma jednak w tych legendach moralizatorstwa, chociaż wypływają z nich mądre i uniwersalne morały.

Z założenia to książka adresowana do dzieci i młodzieży, ale dorośli też mogą zaczytać się w niej bez pamięci (czego żywym dowodem jestem właśnie ja:)).

Książkę Romany Kaszczyc kupiłam na jej wieczorze autorskim. Skusiło mnie przepiękne wydanie (duży format, kredowy papier, a przede wszystkim bajecznie kolorowe ilustracje autorki).

W domu zaczęłam kartkować i... utonęłam w magicznych opowieściach, pełnych urokliwych, ale i niebezpiecznych miejsc, dobrych wróżek, mówiących drzew, groźnych wiedźm, demonów, diabłów i...