Trudno obiektywnie recenzować książkę pochodzącą z uniwersum, które się uwielbia, którego gry komputerowe i figurkowe pochłaniają bez reszty a dyskusje ze znajomymi zawsze wnoszą coś nowego. Poniższy tekst nie będzie więc nawet trochę obiektywny.
"Czas Horusa" (aka "Wywyższenie Horusa") otwiera sagę o największej zdradzie i bratobójczej wojnie jaką można sobie w ogóle wyobrazić. Bohater (nie główny, ale trzeba o nim wspomnieć na wstępie) i syn Imperatora - Horus, piastuje zaszczytne stanowisko Mistrza Wojny. Nie trudno się domyślić, że jest absolutnym autorytetem w kwestiach militarnych. Poznajemy go jako nawet nie pół, ale 99-cio procentowego boga przede wszystkim wojny. Poszczególne zakony Kosmicznych Marines go uwielbiają, a niektóre darzą niechęcią - jak to w polityce. On sam również ma swoich ulubieńców - zakon Wilków Luny. Mimo wszystko od samego początku Horus daje się poznać jako niekwestionowany mistrz wszelkiej sztuki wojennej, w tym także mordowania na polu bitwy. Jednocześnie utrzymuje bliskie relacje ze swoimi podwładnymi, chętnie z nimi dyskutując i pokazując, że jest takim samym żołnierzem jak oni, a więc "narzędziem w rękach Imperatora" i posłusznie wypełnia jego wolę podczas Wielkiej Krucjaty.
Wszystkie wydarzenia obserwujemy śledząc losy jednego z kapitanów X Legionu Wilków Luny, jednocześnie chyba najwierniejszego - Gavriela Lokena. Od samego początku poznajemy go jako czystej krwi Astartes, którego wszelkie namowy i indoktrynacje Chaosu zwyczajnie nie mają sensu. Po licznych namowach w końcu wstępuje do Kwadry, która ma pełnić pięcioosobowy organ doradczy dla Horusa. Loken jednak ciągle ma w sercu przekonanie, że jest to tajna organizacja i nosi pewne znamiona Chaosu.
To tutaj tak naprawdę ma początek najczarniejszy okres w dziejach galaktyki.
Każda postać opisana w książce jest wyjątkowa i poza wspólnymi cechami fizycznymi łączącymi Astartes, ich pozostałe właściwości nie dublują się. Dzięki temu łatwiej jest nam zrozumieć działanie skazy Chaosu, jej powolne wykańczanie ludzkiego pierwiastka w człowieku i w końcu skutki. Tak różne osobowości i fantastyczni wojownicy po kolejnych wydarzeniach staja się rządnymi krwi pomiotami. Urozmaiceniem i jednocześnie odskocznią od dumnych żołnierzy są postacie poetów, którzy towarzyszą Krucjacie. Jedna z poetek staje się przyjaciółką Lokena i pozwala dostrzec w nim prawdziwe cechy człowieka wiernego do bólu Imperatorowi. Poznajemy ich świat typowy również dla współczesności, w którym nie brak imprez i używek.
Fabuła ukazuje nam przede wszystkim ziarno herezji, które zostało zasiane w sercu Horusa, przygotowuje czytelnika na to, co ma się stać w kolejnych tomach. Pojawiające się wątki poboczne sprawiają natomiast, że powieść nie jest nudna i pozwalają lepiej poznać panujące w Imperium relacje polityczne i międzyludzkie.
Opisy walk trzymają w niezwykłym napięciu. Nie znajdziemy tu prostolinijnych, prostych bitw kończących się po dwóch stronach. Każda z nich to starannie zaplanowana operacja, która wciąga jak rwący nurt rzeki, okraszony potokiem krwi, stratami przyjaciół, niezwykłymi artefaktami i przede wszystkim odwagą, wiernością i heroizmem. Realizm również nie jest tutaj spłycony i wszystko przeżywamy jak świetnie nakręcony film. Sceny walki wręcz to pisarski majstersztyk - takiej choreografii nie powstydził by się nawet John Woo.
Odwiedzane lokalizacje ograniczają się tu "tylko" do planet i pojazdów kosmicznych. O ile planety i umiejscowione na nich eksplorowane tereny łatwo jest sobie wyobrazić na podstawie opisów, o tyle nieco trudniej wizualizować sobie potężne statki kosmiczne. Najlepiej w tej sytuacji poszukać odpowiednich grafik w internecie.
Podsumowując... "Czas Horusa" to wysokich lotów introdukcja do całej sagi "Herezji Horusa", które nie pozostawia poczucia niedosytu i wręcz nakazuje sięgniecie po kolejną część. Ta właśnie powinno się pisać wojenne powieści s-f. Możecie ze mną dyskutować na temat 10*, ale jak pisałem na początku, dla osoby zatopionej w uniwersum "Warhammera 40 000" jest to nie tyle pozycja obowiązkowa, co dzieło sztuki wychodzące spod ręki mistrza.

Trudno obiektywnie recenzować książkę pochodzącą z uniwersum, które się uwielbia, którego gry komputerowe i figurkowe pochłaniają bez reszty a dyskusje ze znajomymi zawsze wnoszą coś nowego. Poniższy tekst nie będzie więc nawet trochę obiektywny.
"Czas Horusa" (aka "Wywyższenie Horusa") otwiera sagę o największej zdradzie i bratobójczej wojnie jaką można sobie w ogóle...