Zdecydowanie druga część trzyma poziom pierwszej, choć tutaj autor postanowił poszaleć jeszcze bardziej. Czegóż tu nie było! Ostatecznie wyszło to nieźle, bowiem udało mu się utrzymać to w ryzach jeśli chodzi o spójność klimatyczną. Oczywiście, nie jest to nic wybitnego, ale naprawdę bardzo fajnie się to czyta.
Burton i Swinburne to para naprawdę ciekawych, nietypowych bohaterów. Swinburne robi oczywiście za rasowego asystenta, mniej rozgarniętego od głównego "detektywa" (w tym wypadku agenta Jej Królewskiej Mości dokładnie), za to nadrabiającego energią i po części też sprytem. Burton natomiast to naprawdę interesująca postać. Jest osobą z jednej strony trzeźwo myślącą, z drugiej - wierzącą w różne nadprzyrodzone rzeczy, z umysłem głęboko zakorzenionym we wschodnim mistycyzmie. Nie jest kolejną idealną osobą, która wszystko potrafi. Ma swoje słabości, które czasem biorą nam nim górę. Obaj panowie z łatwością zaskarbili sobie moją sympatię już w pierwszym tomie, a w drugim nic się pod tym względem nie zmieniło.
Na plus liczę też to, że nie ma tu zbędnych wątków romantycznych, które obecnie bardzo często są wpychane praktycznie wszędzie. Mnie akurat się to nie podoba, więc z jakąż ulgą przyjęłam fakt, że Hodder nie ma zamiaru się bawić z jakieś wzdychania i tragiczne romanse (tudzież podobne "problemy" bohaterów).
Jest to jedna z ciekawszych pozycji steampunkowych, jakie czytałam, na dodatek cykl jest dość rozbudowany, więc jak już się człowiek wkręci, to przynajmniej jest co czytać (choć części od 4 do 6 chyba nie są u nas przetłumaczone niestety).

Zdecydowanie druga część trzyma poziom pierwszej, choć tutaj autor postanowił poszaleć jeszcze bardziej. Czegóż tu nie było! Ostatecznie wyszło to nieźle, bowiem udało mu się utrzymać to w ryzach jeśli chodzi o spójność klimatyczną. Oczywiście, nie jest to nic wybitnego, ale naprawdę bardzo fajnie się to czyta.
Burton i Swinburne to para naprawdę ciekawych, nietypowych...