Jedna z najlepszych książek, którą dane mi było czytać.
Czytelnik wie, że książka była naprawdę dobra, gdy po skończeniu jej ma wrażenie, że powinien zmienić swoje dotychczasowe opinie na temat innych książek na podstawie tej - dla mnie "Gra o Tron" naprawdę podniosła poprzeczkę.
Nie oglądałam serialu, bynajmniej nie całego. Przebrnęłam przez może trzy odcinki, jednak były one dla mnie zbyt długie, aby mnie wciągnęły. Historia wydała mi się interesująca, ale nie na tyle, aby siedzieć bezczynnie przed ekranem przez godzinę, oglądając. To nie dla mnie. Wolę słyszeć myśli bohaterów, móc dotykać ich słów na papierze, własną wyobraźnią budować świat dookoła ich, odczuwać głęboko ich emocje, płakać i krzyczeć razem z nimi.
To właśnie dała mi ta książka i aż zdziwiłam się, jak bardzo serial jest podobny do faktów w niej opisanych. Mogłam rozmawiać o niej z kolegą, który tylko oglądał serial, a obydwoje doskonale wiedzieliśmy o co chodziło. Ogromne wciągnięcie się w tą atmosferę, ten niesamowity świat, niby tak różniący się od tego naszego, a jednak tak podobny. Polubiłam niektóre postacie, inne znienawidziłam, a o jeszcze innych nie wiem co myśleć, bo nie są one ani czarne, ani białe. I może to dotknęło mnie i zrobiło na mnie największe wrażenie - w tej cudownej powieści nikt nie wie, kto jest tym dobrym, a kto tym złym. I to jest tak bardzo realistyczne. To nie kolejna bajeczka dla dzieci, w której od samego początku wiadomo, kto stoi po stronie dobra i kto zapewne pod koniec wygra, będzie miał swoje szczęśliwe zakończenie. W "Grze o tron" tak nie jest. W "Grze o tron" bogowie nie są sprawiedliwi, wszyscy kłamią i knują intrygi, niektórzy indywidualnie, inni w grupie. Nie można nikomu zaufać, do nikogo się przywiązać, bo za parę kartek jego głowa może zostać odcięta i wbita na dzidę, albo może zostać zabity stopionym złotem, lub uduszony poduszką z gęsich piór. W "Grze o tron" albo wygrywasz, albo umierasz.
Niesamowity klimat, szczególnie niebezpieczny i tajemniczy podczas opowieści Daenerys i dothraki. Wiele scen przemocy, które widziałam, że niektórych czytelników oburzyły i zniesmaczyły - na to odpowiadam wiadomością, że w naszym Średniowieczu wcale tak wiele rzeczy się nie różniło, ale niektórzy widocznie wolą o tym zapomnieć. Brutalność w książce jest realna i sprawia, że czytelnik naprawdę się wciąga, cierpi przez śmierć swoich ulubionych i chce zemsty niemalże tak samo mocno, jak kolejne postaci w książce.
Przeczytanie tej powieści zajęło mi naprawdę wiele czasu, który w innym przypadku mógłby zostać poświęcony o wiele większej ilości innych książek - ale nie żałuję ani sekundy z tego, bo naprawdę było warto. Świetna przygoda, która nie znudziła mnie nawet na moment. Fantasy jest obecne, w nie aż tak wielkiej ilości, ale mi to nie przeszkadza. Cudownie opisana, dopracowana historia Siedmiu Królestw, tak dokładnie zorganizowana, że wydaje się wręcz prawdziwa - lordowie, królowie, książęta, księżniczki, smoki, nieznane istoty, wilki, rycerze, żołnierze, wszystko. Do niektórych postaci przywiązałam się od razu, a akcja nigdy się nie zatrzymała, nigdy nie zwolniła, a wręcz przeciwnie: pod koniec stała się jeszcze intensywniejsza. Zaskakujące jest to, jak wiele detali jest zamkniętych w rozdziałach, a mimo tego opisy nigdy nie są przesadnie długie, czy nużące. George R. R. Martin naprawdę opanował tę sztukę do perfekcji.
Całym sercem polecam, jeśli ktoś lubi średniowiecze oraz lekkie fantasy i nie burzy się obecnością wielkich pokładów brutalności pod każdą formą. Ta książka mnie podbiła.

Jedna z najlepszych książek, którą dane mi było czytać.
Czytelnik wie, że książka była naprawdę dobra, gdy po skończeniu jej ma wrażenie, że powinien zmienić swoje dotychczasowe opinie na temat innych książek na podstawie tej - dla mnie "Gra o Tron" naprawdę podniosła poprzeczkę.
Nie oglądałam serialu, bynajmniej nie całego. Przebrnęłam przez może trzy odcinki, jednak były...