Wawrzaka odkryłem przypadkiem, i żałuję, że ten przypadek nie nastąpił wcześniej. To kawał wielkiego pisarza! Wcześniej wysoko oceniłem jego tom poezji, teraz 7* za opowiadanie. Chcę więcej! Mam na półce prawie wszystkie jego książki, i z ciekawością sięgnę po kolejne. Rasowy, dojrzały autor, pisze z ikrą i inteligencją. Świetnie buduje napięcie, ciąg przyczynowo-skutkowy akcji, umiejętnie wplata wątki poboczne, nie wybijając czytelnika z głównego nurtu, i używa przepięknej polszczyzny. No i to zakończenie!
"Patron dla bocznej ulicy" to pozornie zwyczajna historia dziennikarza radiowego, Marka, który najpierw "karnie", a później z przekonania i wewnętrznego imperatywu pisze reportaż o prezesie Ściborze. Fabuła jest pretekstem do psychologicznej analizy bohaterów, przemiany w postrzeganiu ludzi i otaczającej ich rzeczywistości.
Dzięki tej książce wpadłem też na poszukiwania kolejnych z serii "Z Koniczynką". To chyba początek wspaniałej, literackiej przygody!

Wawrzaka odkryłem przypadkiem, i żałuję, że ten przypadek nie nastąpił wcześniej. To kawał wielkiego pisarza! Wcześniej wysoko oceniłem jego tom poezji, teraz 7* za opowiadanie. Chcę więcej! Mam na półce prawie wszystkie jego książki, i z ciekawością sięgnę po kolejne. Rasowy, dojrzały autor, pisze z ikrą i inteligencją. Świetnie buduje napięcie, ciąg przyczynowo-skutkowy...

Ta książka nie jest arcydziełem literackim. Ta książka jednak bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła, a jej treść bardzo szybko wciągnęła i zainteresowała. Przerzucałem kolejne kartki z zapałem i dobrze spędziłem z nią czas. Można się do czegoś tam tu i ówdzie przyczepić, lecz efekt końcowy ponadprzeciętny i wysoce zadowalający.
Dziennikarz rozgłośni terenowej udaje się na kilka dni do Kamieńca. Jest to małe miasto, w którym kończy się budowa ogromnego zakładu pracy. Bedzie on miał wielkie znaczenie dla gospodarki całej okolicy. Tym miasteczkiem i budową właściwie włada jedna osoba o nazwisku Ścibor. Ile ludzi tyle opinii na jego temat nasz dziennikarz zbierze. Jedni nie mogą na niego patrzeć, inni wychwalają jego sposób działania. Jest to człowiek "starej daty", trudny w odbiorze, o niezłomnych zasadach. Nie wszystkim podoba się to, w jaki sposób pracuje Ścibor. Jednocześnie jest jednak bardzo skuteczny w swoich poczynaniach. Postać okaże się dla naszego dziennikarza wyjątkowo interesująca (dla mnie także się taką okazała) i wyjazd do Kamieńca odmieni także jego własne, prywatne życie.
Książkę warto przeczytać z kilku względów. Warto zapamiętać kilka uwag i rad niezwykłego i wyjątkowego człowieka Ścibora. Na przykład, że należy "samemu tworzyć fakty, a nie dać się nimi kierować. Samemu decydować, na co i kiedy dzielić czas". Albo: "Każdy z nas ma kogoś nad sobą, ale rzecz w tym, żeby tak postępować, jakby kogoś takiego nie było. Być sobie samemu szefem i samemu się codziennie rozliczać". Mądre to słowa. Między innymi dzięki takim zdaniom tę książkę oceniam wysoko. Ogólnie bardzo mi się spodobała i warto ją wyróżnić oraz docenić wysoką oceną.

Ta książka nie jest arcydziełem literackim. Ta książka jednak bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła, a jej treść bardzo szybko wciągnęła i zainteresowała. Przerzucałem kolejne kartki z zapałem i dobrze spędziłem z nią czas. Można się do czegoś tam tu i ówdzie przyczepić, lecz efekt końcowy ponadprzeciętny i wysoce zadowalający.
Dziennikarz rozgłośni terenowej udaje się na kilka...