Miałem duże oczekiwania co do tej książki. Oglądając pobieżnie książkę i widząc spis treści uznałem, że mam przed sobą dogłębną i rzeczową analizę wydarzeń bez interpretacji wydarzeń. Zawiodłem się jednak dość szybko bo jeszcze przed opisem samego soboru. Autor opisuje wcześniej kilka pontyfikatów. Między innymi czytamy o Piusie X. Najpierw dowiadujemy się, że po encyklice Pascendi Dominici Gregis miała miejsce w Kościele czystka, której ofiarą o mało co nie był Angelo Roncalli (późniejszy Jan XXIII), a następnie autor pisze, że reformy Piusa X były wstępem do zmian wprowadzonych przez Vaticanum II. Jeżeli to nie paranoja to przynajmniej jakaś niekonsekwencja (szczególnie, że mowa była tu o Mszy św.). A przede wszystkim jest to manipulacja czytelnikiem, by przyjął to, co autor napisze dalej.
Dla mnie był to oczywisty powód dla większego skupienia przy lekturze, by nie dać się podejść wybiegom manipulatorskim autora.
Nie chcę powiedzieć, że cała książka jest nierzetelna. Wiele informacji jest obiektywnych i prawdziwych, bo najwidoczniej nie było żadnego interesu w ich krzywym przedstawieniu, a dodatkowo mogą być legitymizacją wpisanych między zdaniami poglądów autora. Mało miejsca poświęcono Dignitatis humanae - dekretowi o wolności religijnej, który jest jedną z największych soborowych tragedii.
Czytelnikom zainteresowanym tematem polecam lekturę z pewną dozą nieufności i weryfikację w innych źródłach.

Miałem duże oczekiwania co do tej książki. Oglądając pobieżnie książkę i widząc spis treści uznałem, że mam przed sobą dogłębną i rzeczową analizę wydarzeń bez interpretacji wydarzeń. Zawiodłem się jednak dość szybko bo jeszcze przed opisem samego soboru. Autor opisuje wcześniej kilka pontyfikatów. Między innymi czytamy o Piusie X. Najpierw dowiadujemy się, że po encyklice...