Książka jest częścią większej całości, wielotomowego cyklu ‘Czerwone koło’. Sołzenicyn wykroił do niej fragmenty dotyczące pobytu Lenina w Zurychu w latach 1914-17. Ambicją jego było nakreślenie portretu wodza rewolucji przed rewolucją właśnie. Lenin jest tu przedstawiony jako człowiek niezachwianie przekonany o swoich racjach, czyli o konieczności rewolucji socjalistycznej, usiłował nawet robić rewolucję socjalistyczną w Szwajcarii ze Szwajcarami! I wściekał się gdy mu się (oczywiście) nie udało. Jeśli fakty nie potwierdzały jego teorii, tym gorzej dla faktów. Człowiek jednostronny, apodytyczny, zauroczony jedną ideą, nie można było z nim dyskutować, a przeciwników politycznych uważał za najgorszych wrogów, no po prostu polityk, tego typu ludzie i teraz są wśród nas.... Z kolei w życiu rodzinnym nieznośny pedant i despota. Byłby jednym z wielu zwariowanych rewolucjonistów, którym się nie powiodło, dzisiaj zapomnianym, gdyby nie zbieg sprzyjających okoliczności, który sprawił że dostał władzę i mógł swoje szalone idee wcielać w życie... Czyta się to ciężko, akcja się rwie, zdania się nie kończą, niemniej ciekawy to przyczynek do portetu tego człowieka który tak mocno wpłynął na historię XX wieku. Poza tym jest to niezła książka historyczna.

Książka jest częścią większej całości, wielotomowego cyklu ‘Czerwone koło’. Sołzenicyn wykroił do niej fragmenty dotyczące pobytu Lenina w Zurychu w latach 1914-17. Ambicją jego było nakreślenie portretu wodza rewolucji przed rewolucją właśnie. Lenin jest tu przedstawiony jako człowiek niezachwianie przekonany o swoich racjach, czyli o konieczności rewolucji...