Zawsze interesowałem się zagadnieniami wojny podwodnej/morskiej w czasach obu wojen światowych. Książkę Doenitza czytałem kilka razy, za każdym razem nie mogąc się od niej oderwać. Była to moja pierwsza pozycja w biblioteczce z "Serii z kotwiczką". Autor oczywiście bardzo subiektywnie podchodzi do wojny na morzu i trzeba na to wziąć poprawkę czytając te wspomnienia. Dobrze jest czytać tę książkę mając już jakieś pojęcie o temacie (polecam pozycje napisane przez ludzi z drugiej strony barykady np. "Pogromcę U-Bootów" Donalda MacIntyre'a, czy monumentalną "Hitlera wojnę U-Bootów" Claya Blaira). Ciekawe opisane są kulisy różnych akcji (kampania norweska, blokada wschodnich wybrzeży USA (Paukenschlag), incydentu z Laconią itp.). Od strony militarnej i technicznej Doenitz jest dla mnie jak najbardziej wiarygodny. Ciekawostką jest w tej książce stosunek autora do enigmy i całkowite przekonanie o niemożności złamania jej kodu (hyhyhy szczególnie dla nas Polaków to naprawdę smakowity kąsek). Doenitz był pewien, że to raczej gęsta siatka szpiegowska aliantów jest przyczyną wycieków tajnych informacji.
I jeszcze jedna bardzo ważna kwestia (zwłaszcza dla młodych czytelników, którzy zaczynają się interesować tematem).
Jak w większości tego typu publikacji jest również w niej rozdział dot. stosunku autora do Hitlera i narodowego socjalizmu. I tutaj niestety wyznania Doenitza są całkowicie niewiarygodne (wiele zachowanych do dziś dowodów przeczy jego wywodom). Autor wije się jak węgorz próbując wybielić swoją brunatną przeszłość i ktoś, kto pobieżnie zna temat może się dać na to nabrać. Nie ulega wątpliwości, że choćby kwestie obozów koncentracyjnych, zmuszania więźniów do przymusowej pracy w stoczniach i zakładach przemysłowych dla tak wysoko postawionej osoby w III Rzeszy i późniejszego następcy Hitlera musiały być dobrze znane, ale autor usilnie próbuje nas przekonać, że o tym nie wiedział, a jeżeli to raczej, że ktoś, gdzieś, coś o tym wspominał i obiło mu się to o uszy... Jednak Trybunał w Norymberdze nie dał się nabrać, choć potraktował go w miarę łaskawie uznając go, co prawda za zbrodniarza wojennego, ale skazując na najniższy wyrok (10 lat).
Huh trochę się rozpisałem na temat autora, ale prawda jest taka, że zarówno obok niego jak i tej książki nie da się przejść obojętnie.
Dlatego bardzo polecam tym wszystkim, którzy są zainteresowani tematem.

Zawsze interesowałem się zagadnieniami wojny podwodnej/morskiej w czasach obu wojen światowych. Książkę Doenitza czytałem kilka razy, za każdym razem nie mogąc się od niej oderwać. Była to moja pierwsza pozycja w biblioteczce z "Serii z kotwiczką". Autor oczywiście bardzo subiektywnie podchodzi do wojny na morzu i trzeba na to wziąć poprawkę czytając te wspomnienia. Dobrze...