Muszę Wam się przyznać, że czytałam tę książkę długo. Sama się temu dziwię, bo lubię twórczość Kinga i również w tym wypadku nie mogę się za bardzo do niczego przyczepić, a jednak tak wyszło...

Książka składa się z czterech opowiadań. Każde z nich jest całkiem spore i myślę, że bardziej przypominają one małe powieści niż faktycznie opowiadania.

Pierwsze i chyba najbardziej znane to "Skazani na Shawshank", którego to bohater Andy Dufresne zostaje niesłusznie skazany na dożywotnie więzienie za podwójne morderstwo. Autor doskonale ukazuje, jak nasz bohater oswaja się z rzeczywistością więzienną, wypracowuje sobie pewną pozycję, wykazuje się ogromnym sprytem...

Kolejna opowieść zatytułowana jest "Zdolny uczeń" i traktuje o chłopcu, Toddzie, który w swoim sąsiedzie, panu Denkerze, rozpoznaje hitlerowca. Jednak nie wydaje go władzom, nie zdradza tej tajemnicy dorosłym, ale wykorzystuje ją, by szantażować starego człowieka i zmuszać go do dzielenia się wspomnieniami z czasów wojny. Starzec chciałby zapomnieć o dawnych czasach, żyć normalnie pod przybranym nazwiskiem i umrzeć w spokoju, jednak Todd burzy cały jego świat.

"Ciało" to opowiadanie o młodych chłopakach, którzy decydują się wyruszyć w długą wyprawę, by zobaczyć ciało ich rówieśnika, który został rozjechany przez pociąg. Jego zwłoki cały czas leżą na miejscu wypadku. Podróż chłopców obfituje w wiele niespodziewanych przygód...

"Metoda oddychania" to już ostatnia z historii wchodzących w skład tego zbioru i opowiada o statecznych mężczyznach, którzy spotykają się w pewnym klubie, by rozmawiać, delektować się wspaniałymi trunkami, czytać i dzielić się ciekawymi opowieściami. Mrożące krew w żyłach historie mężczyźni zostawiają sobie na spotkanie przed Wigilią i w trakcie jednego z nich Emlyn opowiada o swojej dawnej pacjentce, młodej i samotnej dziewczynie, która spodziewała się dziecka. Działo się to w czasach, gdy niezamężne, ciężarne kobiety uznawane były za zgorszenie. Doktorowi nie przeszkadzało to jednak w prowadzeniu jej ciąży i w zaprzyjaźnieniu się z nią... Spodziewacie się w tym miejscu happy endu? W takim układzie chyba zapomnieliście, że mówimy to u książce Kinga i powinniście się przede wszystkim spodziewać zaskakującego finału.

Teraz mogę się Wam przyznać, że utknęłam przy trzecim opowiadaniu. Może jest ono bardziej chłopięce i dlatego nie trafiło w mój gust... Przygody naszych młodych bohaterów nie wydały mi się zbyt fascynujące, przez co odłożyłam książkę na półkę i potem przez dosyć długi czas nie mogłam do niej wrócić. Jednak jest to moja opinia i nie zamierzam nikogo zrażać do tej lektury.

Za to pozostałymi opowiadaniami jestem zachwycona, każde z nich jest trochę inne, każde na swój sposób ciekawe i szalenie wciągające. Autorowi udało się stworzyć świetne postacie, ciekawe pod względem psychologicznym, skomplikowane, niektóre pełne sprzeczności, inne bardzo tajemnicze. Fabuła oczywiście też jest bardzo interesująca, a opisy bardzo realistyczne. Można znaleźć w "Czterech porach roku" kilka scen, które nie są zbyt przyjemne, można je nazwać nawet obrzydliwymi. Kilkakrotnie zdarzyło mi się czytać tę książkę w trakcie posiłków i po przeczytanie tych właśnie fragmentów jedzenie stawało mi w gardle... Ale w końcu to King, więc należało się tego spodziewać.

Książkę oczywiście bardzo Wam polecam!

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2013/12/stephen-king-cztery-pory-roku-i-akcja.html

Muszę Wam się przyznać, że czytałam tę książkę długo. Sama się temu dziwię, bo lubię twórczość Kinga i również w tym wypadku nie mogę się za bardzo do niczego przyczepić, a jednak tak wyszło...

Książka składa się z czterech opowiadań. Każde z nich jest całkiem spore i myślę, że bardziej przypominają one małe powieści niż faktycznie opowiadania.

Pierwsze i chyba...