2/2016
Nie wiem, czy po 10 tomie będę uważała dokładnie tak samo, jak w 2011r, ale póki co całkiem przyjemnie mi się czyta. Póki co w łóżku Anity tłoku jeszcze nie ma, jej przygody stają się coraz bardziej brutalne i coraz trudniej wyjść z nich cało - zarówno jej, jak i jej towarzyszom. Tym razem jednak nie było obcych pokrzywdzonych, a dotknęło to co prawda postronne osoby, ale wciąż bliskie Anicie i jej stadom (lukoi i partom). Poniekąd także nie rozumiem zachowania Damiana i prawdę powiedziawszy, zaczyna mnie drażnić. Jak potoczą się dalsze losy bohaterów? Wciągnęłam się ponownie w tą serię i tej samej nocy, gdy skończyłam "Drugą pełnię", zaczęłam czytać "Obsydianowy motyl". Zobaczymy, czy faktycznie nie porzucę z niesmakiem tej serii, jak to zrobiłam parę lat wstecz. Póki co jednak każdy kolejny przeczytany tom sprawia, że chcę jeszcze. Nie do końca chcę poznać przygody Anity, krwawe i niebezpieczne, ale przede wszystkim chcę poznawać dalszy rozwój relacji pomiędzy bohaterami.


[opinia z 2011r] - 6 gwiazdek
Cykl o Anicie polecam TYLKO do dziesiątego tomu. Potem robi się coraz bardziej niesmaczne. L. Hamilton po prostu się wypaliła i tyle. Kolejni kochankowie w łóżku bohaterki, a sama Anita niczym sukub - oby w końcu autorka zakończyła tą serię (a mam za sobą dziewiętnaście tomów).

2/2016
Nie wiem, czy po 10 tomie będę uważała dokładnie tak samo, jak w 2011r, ale póki co całkiem przyjemnie mi się czyta. Póki co w łóżku Anity tłoku jeszcze nie ma, jej przygody stają się coraz bardziej brutalne i coraz trudniej wyjść z nich cało - zarówno jej, jak i jej towarzyszom. Tym razem jednak nie było obcych pokrzywdzonych, a dotknęło to co prawda postronne...