„Żeby wyzdrowieć, trzeba najpierw swoje odchorować.”
Na myśl przychodzi mi film pt.”Wyspa”, gdzie ludzie tworzyli swoje klony po to, aby w razie wypadku użyć narządów o pełnej zgodności od nich. W tej książce rodzice wyhodowali sobie Annę, aby jej krew, szpik kostny i nerka pomogły siostrze chorej na białaczkę. Jak w filmie, tak i książce, nikt nie pomyślał o uczuciach drugiej strony. A korzyść? Ratowanie bliźniego. Ale czy nie przypadkiem kosztem własnego zdrowia?
Pewnego dnia do kancelarii adwokackiej przychodzi trzynastoletnia Anna i prosi Alexandra Campbella o uzyskanie samostanowienia o swojej osobie w kwestiach medycznych. Ten dokumencik pozwoli jej więcej nie lądować na stole operacyjnym, jednak jest jakieś „ale”. Mianowicie przez to pozwoli siostrze umrzeć. Jak skończy się sprawa, gdzie obie strony mają słuszność?

To było moje trzecie spotkanie z Jodi Picoult i pierwszy raz udane. Miałam bardzo złe zdanie o tej autorce, ale ta książka trochę zmieniła mój tok myślenia i myślę, że dam jej kolejną szansę. Historia Anny i jej rodziny nie była banalna ani oklepana, wszystko było ładnie skomponowane, a ciąg wydarzeń zachęcał do poznania zakończenia. Oczywiście zupełnie niespodziewanego! Polecam!

„Żeby wyzdrowieć, trzeba najpierw swoje odchorować.”
Na myśl przychodzi mi film pt.”Wyspa”, gdzie ludzie tworzyli swoje klony po to, aby w razie wypadku użyć narządów o pełnej zgodności od nich. W tej książce rodzice wyhodowali sobie Annę, aby jej krew, szpik kostny i nerka pomogły siostrze chorej na białaczkę. Jak w filmie, tak i książce, nikt nie pomyślał o uczuciach...