Po moim pozytywnym odbiorze pierwszej części sagi Pani Lackberg nie miałam wątpliwości, że sięgnę po kolejną część.

"Kaznodzieja" wpadł moje ręce praktycznie chwilę po zakończeniu mojej przygody z "Księżniczką lodu" i szczerze powiedziawszy dobrze się stało.

Autorka potwierdziła tylko swoją klasę jak i również udowodniła, że jej książki, mimo iż nie przypominają typowych kryminałów, są naprawdę wciągające i godne uwagi.

Co do samego "Kaznodziei", to szczerze powiedziawszy historia średnio mnie zaciekawiła, może dlatego że w którymś momencie koniugację bohaterów były tak zagmatwane, że wystarczyła chwila nieuwagi i nie wiadomo już było kto jest kim dla kogo.
Szczególnie dezorientujące dla mnie był fakt, że jedno imię nosiła dwójka bohaterów(ojciec i syn). Ten zabieg spowodował, że nie wiedziałam, którego bohatera ma autorka na myśli i czułam się zagubiona.

Camilla Lackberg kontynuuje wątek obyczajowy Patricka Hedstroma i Ericki Falk, co zdecydowanie działa na plus książki. Perypetie tej pary doprowadzą do śmiechu niejednego ponuraka.

Niemniej trzeba wspomnieć, że to właśnie wątek kryminalny drugiej części Sagi o Fjallbace wiedzie prym w książce.

Ja na pewno nie zakończyłam jeszcze swojej przygody we Fjallbace :-)

Po moim pozytywnym odbiorze pierwszej części sagi Pani Lackberg nie miałam wątpliwości, że sięgnę po kolejną część.

"Kaznodzieja" wpadł moje ręce praktycznie chwilę po zakończeniu mojej przygody z "Księżniczką lodu" i szczerze powiedziawszy dobrze się stało.

Autorka potwierdziła tylko swoją klasę jak i również udowodniła, że jej książki, mimo iż nie przypominają typowych...