„Rzeczywistość bez wyobraźni oznacza otępienie, natomiast wyobraźnia bez rzeczywistości to obłęd.”

Tym jednym cytatem z książki można oddać całą jej treść. Wspaniała opowieść o przeplataniu się fikcji ze światem realnym, o możliwościach, jakie daje siła sugestii i pragnienie subiektywnego piękna, o sztuce i wielkiej miłości.

Peter Prange, autor książki, jest doktorem filozofii - dziedziny nauki, która bardziej niż jakakolwiek inna wymaga połączenia wyobraźni z rzeczywistością. Umiejętność myślenia abstrakcyjnego pozwoliła mu stworzyć powieść, która zachwyca w najmniejszych nawet detalach.

Laura Paddington, młoda adeptka malarstwa, na wernisażu poznaje Harrego Wintera, artystę, którego twórczość wybiega poza przyjęty kanon piękna. Surrealistyczne obrazy, na których widać nagość i walkę z żywiołami sprawiły, że został w rodzimych Niemczech okrzyknięty artystą zdegenerowanym. W myśl zasady, że "nie ważne, co o tobie mówią, byle mówili" upaja się sławą, jaką przyniosła mu jego twórczość. Oczarowana nim Laura potrzebuje tylko kilku minut, aby Harry całkowicie stracił dla niej głowę.

Artysta i jego młoda muza wyjeżdżają razem do Paryża, aby tam prowadzić życie pełne upojenia - sztuką, miłością, ale i różnego rodzaju trunkami. Świat bohemy jest dla nich wyzwoleniem, ale prawdziwe upojenie sobą nawzajem mogą odczuć dopiero po wyjeździe z miasta świateł. Kupują ruderę na francuskiej wsi i zaczynają nowe życie, przesiąknięci własną sztuką i emocjami, jakie rodzą się między nimi - zarówno w atelier, jak i w sypialni.

Niestety rzeczywistość dopada ich w momencie, w którym najmniej się tego spodziewają. Sytuacja polityczna i naziści, którzy nieoczekiwanie wkraczają do Francji, zaburzają ich harmonijny nieład, spokój ich rozpędzonych wyobraźni. Czy wytrzymają w trzeźwości umysłu? Czy ich wielka miłość ma szansę przetrwać na tle toczącej się wokół nich wojny? Czy wreszcie ich sztuka, która doprowadzała ich do rozkosznego obłędu, będzie dla nich wybawieniem czy utrapieniem?

Fabuła wciąga od pierwszych zdań. Czytelnik spragniony jest nie tylko informacji o losach bohaterów, ale także upojenia, jakiemu się poddają. Prange stworzył w książce nastrój, który zniewala lekkością najgłębszych przemyśleń, który wywołuje ochotę na ucieczkę w świat własnej duszy. Ale ucieczka ta może być o tyleż interesująca, co i niebezpieczna.

Polecam, bo „rzeczywistość bez wyobraźni oznacza otępienie, natomiast wyobraźnia bez rzeczywistości to obłęd”.

„Rzeczywistość bez wyobraźni oznacza otępienie, natomiast wyobraźnia bez rzeczywistości to obłęd.”

Tym jednym cytatem z książki można oddać całą jej treść. Wspaniała opowieść o przeplataniu się fikcji ze światem realnym, o możliwościach, jakie daje siła sugestii i pragnienie subiektywnego piękna, o sztuce i wielkiej miłości.

Peter Prange, autor książki, jest doktorem...