Ekranizacja Battle Royale w reżyserii Kinji Fukasaku to wg mnie jeden z najlepszych filmów japońskich w historii kina i dlatego chciałem porównać ją z wersją komiksową tej strasznej historii. Oczywiście po przeczytaniu jednego tomu nie mogę oceniać całej serii. Manga różni się od filmu oczywiście ilością oraz stopniem brutalności. Co nawet w filmie japońskim nie przeszło by tak wprost na kartach mangi prezentuje się naprawdę ekstremalnie. Z opinii jakie czytałem o serii dalej jest jeszcze ostrzej i mocniej. Ciekawostką jest też iż to właśnie z mangi zaczerpnięto dodatkowe sceny w wersji reżyserskiej filmu.
I jeszcze porównanie mojego ulubionego bohatera czyli sadystycznego nauczyciela, prowadzącego grę - Takeshi Kitano prezentuje się o wiele lepiej niż jego komiksowy odpowiednik.
Może będę miał szansę przeczytania pozostałych tomów, wtedy opiszę całą serię.

Ekranizacja Battle Royale w reżyserii Kinji Fukasaku to wg mnie jeden z najlepszych filmów japońskich w historii kina i dlatego chciałem porównać ją z wersją komiksową tej strasznej historii. Oczywiście po przeczytaniu jednego tomu nie mogę oceniać całej serii. Manga różni się od filmu oczywiście ilością oraz stopniem brutalności. Co nawet w filmie japońskim nie przeszło by...

Nie czytałam książki, dawno dawno temu oglądałam film, aż w końcu postanowiłam zabrać się za mangę.

Rząd Republiki Dalekowschodniej Azji, w odpowiedzi na szerzącą się wśród młodzieży anarchię i aby utrzymać swoją pozycję, wprowadził program pod nazwą Battle Royale, do którego co roku losowana jest jedna trzecia klasa licealna.

„Spośród obecnych tu czterdziestu dwojga uczniów… przeżyje tylko jeden.”

Jak świadczy powyższy cytat, przepis na pełną napięcia opowieść jest prosty i ekstremalny zarazem, wrzucić nastolatków na zamkniętą przestrzeń, dać broń, a reszta zadzieje się sama. To jest zawsze interesujące… jak daleko jest w stanie posunąć się człowiek w walce o własne życie?

Cieszę się niesamowicie, że przekonałam się, aby sięgnąć po tą mangę, materiał, który był, jak wciąż uważam, pierwowzorem Igrzysk Śmierci. Tutaj jednak nie otrzymujemy ugrzecznionej rozgrywki dla nastolatek, ale prawdziwą brutalną rzeźnię, emocje, walkę o życie… Ciężko póki co porównywać te emocje, bo to dopiero 1/15 całej serii, ale jak na razie jestem zachwycona. Wszystko wydało mi się naprawdę realne i namacalne. Najgorsze w tym wszystkim było to, że w grze nie znalazła się zgraja przypadkowych osób, ale przyjaciele ze szkolnej ławy, którzy znali się od dawna, większość się lubiła i przyglądać się temu, jak rozwiną się relacje pomiędzy nimi, czy przyjaźnie przetrwają i czy sentymenty będą miały jakiekolwiek znaczenie w walce o życie.

Bohaterów jest naprawdę dużo do ogarnięcia, ale już po pierwszym tomie czuję się dość pewnie na tym polu, więc chyba nie jest to problemem, dodatkowo co jakiś czas pojawiają się wzmianki z przeszłości bohaterów, co dodatkowo umacnia naszą więź z nimi.

Było bardzo dużo łez, krwi, postać Kamona po prostu zmroziła krew w żyłach. Jestem ogromnie ciekawa jak to się wszystko rozegra, bo nie pamiętam praktycznie nic z filmu, kto podda się „programowi”, a kto się mu sprzeciwi. Póki co kibicuję Nanaharze, jego działania wydają się słuszne. Ale to dopiero początek…

Nie czytałam książki, dawno dawno temu oglądałam film, aż w końcu postanowiłam zabrać się za mangę.

Rząd Republiki Dalekowschodniej Azji, w odpowiedzi na szerzącą się wśród młodzieży anarchię i aby utrzymać swoją pozycję, wprowadził program pod nazwą Battle Royale, do którego co roku losowana jest jedna trzecia klasa licealna.

„Spośród obecnych tu czterdziestu dwojga...

Od dzieciństwa nie czytam komiksów. Próbowałem wrócić do Thorgala, który oddziaływał na mój chłopięcy umysł. Ten pierwszy tomik przeczytałem w pół godziny. No bez znudzenia.

Od dzieciństwa nie czytam komiksów. Próbowałem wrócić do Thorgala, który oddziaływał na mój chłopięcy umysł. Ten pierwszy tomik przeczytałem w pół godziny. No bez znudzenia.

"Pozarzynacie się jak świnie!"

WŁADCA MUCH we współczesnym świecie. Od pierwszych stron opowieść kipi od przemocy i wulgarności. Historia wciąga i galopuje na złamanie karku nie pozwalając na odłożenie tomiku chociaż na chwilę. Na dokładkę świetna, zalatująca nieco amerykańskim stylem kreska i staranne rysunki, które szczególnie przy scenach egzekucji potrafią zrobić piorunujące wrażenie.
Rozbudza apetyt!

"Pozarzynacie się jak świnie!"

WŁADCA MUCH we współczesnym świecie. Od pierwszych stron opowieść kipi od przemocy i wulgarności. Historia wciąga i galopuje na złamanie karku nie pozwalając na odłożenie tomiku chociaż na chwilę. Na dokładkę świetna, zalatująca nieco amerykańskim stylem kreska i staranne rysunki, które szczególnie przy scenach egzekucji potrafią zrobić...

Kiedy kilka lat temu sięgałam po Hunger Games, myślałam że ta historia jest szokująca i kontrowersyjna. W końcu zmuszanie dzieci do zabijania się, nie jest codzienną tematyką literatury…dla młodzieży.

No ale okazuje się, że HG nie było pierwszą tego typu historią. Battle Royale została opublikowane w 1999 roku, a jej treść jest jeszcze bardziej szokująca i o wiele bardziej brutalna niż dzieło Suzanne Collins.

Ja od razu sięgnęłam po Battle Royale w wersji manga, ponieważ wiedziałam, że tą wersję będzie mi się o wiele szybciej czytało. Poza tym raz na jakiś czas lubię zamieniać zwykłą treść książki na powieść graficzną :). GUILTY!!

Muszę przyznać, że pierwszą część prześmignęłam dosłownie w kilka minut i już wiem, że na pewno będę chciała zapoznać się z resztą tej historii.

A czym różni się BR od HG? Oprócz tego, że jest brutalniejsza, to chyba jedną z najważniejszych różnic jest też to...

secretbooklova.tumblr.com

Kiedy kilka lat temu sięgałam po Hunger Games, myślałam że ta historia jest szokująca i kontrowersyjna. W końcu zmuszanie dzieci do zabijania się, nie jest codzienną tematyką literatury…dla młodzieży.

No ale okazuje się, że HG nie było pierwszą tego typu historią. Battle Royale została opublikowane w 1999 roku, a jej treść jest jeszcze bardziej szokująca i o wiele...

Ocena dla całej serii

Ocena dla całej serii