Już pewnie zauważyliście, że posty na moim blogu pojawiają się teraz rzadziej, a to z powodu rozpoczęcia się roku szkolnego. Myślałam, że będzie trochę łatwiej, ale okazuje się, że technikum wbrew pozorom nie jest wcale gorsze od liceum. Już od pierwszych lekcji nauczyciele nie oszczędzają uczniów i już pojawiają się pierwsze sprawdziany i prace domowe. Moje czytanie książek trochę na tym ucierpi, ponieważ nie mam czasu dosłownie na nic. Wracam do domu zmęczona po ośmiu godzinach i mam ochotę tylko położyć się do łóżka. Mam nadzieję, że wkrótce przyzwyczaję się do nowej szkoły i postaram się znaleźć chociaż trochę czasu na czytanie.

Kiedy Wendy miała sześć lat jej matka przekonana, że dziewczyna jest potworem próbowała ją zabić. Jedenaście lat później Wendy przenosi się do kolejnego liceum i znów nie może się z nikim porozumieć. Próbuje odkryć dlaczego jest inna i kim tak naprawdę jest. Nie chce nikomu zdradzić swojej tajemnicy, że umie wpływać na ludzkie umysły. Pewnego dnia dziewczyna poznaje tajemniczego Finna, który nie wiedzieć czemu zna wszystkie jej sekrety. Jak potoczą się dalsze losy Wendy?

Bardzo się cieszę, że autorka stworzyła coś innego niż wampiry i wilkołaki. Nigdy wcześniej nie spotkałam się w książkach z takimi istotami jak trylle, czyli po prostu trolle, które wyglądają jak ludzie, ale mają specyficzne umiejętności takie jak władanie żywiołami czy perswazja. Myślę, że w tych czasach bardzo trudno o oryginalną fabułę, a tutaj na pewno taką znajdziemy. Amanda Hocking miała naprawdę świetny pomysł na powieść, niestety trochę gorzej wyszło z wykonaniem. Odniosłam wrażenie, że postacie w tej książce były trochę niedopracowane. Pani Hocking mogła stworzyć wspaniałe charaktery jednak nie za bardzo jej to wyszło. Liczyłam na to, że Finn będzie tajemniczy i niebezpieczny, ale niestety trochę się rozczarowałam. Wandy również nie zrobiła na mnie większego wrażenia i czasami naprawdę denerwowało mnie jej zachowanie.

Akcja tej książki płynie bardzo szybko. Rozdziały są krótkie i czyta się je błyskawicznie. Autorka kompletnie zminimalizowała opisy w tej powieści i muszę przyznać, że czasami naprawdę mi ich brakowało. Nie mogłam sobie dokładnie wyobrazić jak wyglądają dane miejsca akcji i postacie. Niestety dialogi stworzone przez Amandę Hocking są nieco płytkie i bardzo często ograniczają się tylko do krótkich wypowiedzi. Żałuję, że można zepsuć tak dobry pomysł słabym wykonaniem.

Okładka książki nie jest taka zła. Bardzo podoba mi się czcionka, którą jest napisany tytuł książki. Myślę, że jeśli chcesz przeczytać tę powieść to nie radzę się nastawiać na coś wybitnego. Najlepiej potraktować tę książkę jako lekkie czytadło na odstresowanie. Niedługo mam zamiar przeczytać kolejną część tej trylogii, bo już czeka na mnie na półce. Mam nadzieję, że już wkrótce pojawi się kolejna recenzja i, że znajdę choć trochę czasu na czytanie, bo absolutnie nie chcę zawieszać bloga.

Już pewnie zauważyliście, że posty na moim blogu pojawiają się teraz rzadziej, a to z powodu rozpoczęcia się roku szkolnego. Myślałam, że będzie trochę łatwiej, ale okazuje się, że technikum wbrew pozorom nie jest wcale gorsze od liceum. Już od pierwszych lekcji nauczyciele nie oszczędzają uczniów i już pojawiają się pierwsze sprawdziany i prace domowe. Moje czytanie...