Akcja powieści autorstwa Mary Nichols rozgrywa się w Europie, w pierwszej połowie XX wieku. To czasy bardzo burzliwe nie tylko dla Starego Kontynentu, ale i dla całego świata. To właśnie wtedy ludzkość dotknęły dwie wojny o zasięgu światowym. Wywołane przez jednostki działania zmieniły losy milionów ludzi. Wielu straciło najbliższe osoby, musiało pogodzić się ze stratą majątków, domów, wyemigrować, rodziny zostały ze sobą brutalnie rozłączone. Cierpieniu i bólowi nie było końca. Jednak ludzie musieli żyć dalej mimo faktu, że ich marzenia o szczęściu brutalnie się rozprysnęły. Szczególnie ciężko miały kobiety, którym wojna zabrała ukochanych mężczyzn. Doświadczyły tego dwie główne bohaterki powieści „Altana”.

Helen i Laura musiały pogodzić się z rozstaniem i ułożyć sobie życie od nowa. Obie panie łączyło, jak i różniło bardzo wiele. Wychowały się w dwóch różnych światach – na odmiennych końcach społecznej drabiny. Dzieliło je jedno pokolenie wiekowe, ale łączyły trudne i bolesne doświadczenia.

Helen jest z pochodzenia arystokratką. Wywodzi się z szanowanej i majętnej, angielskiej rodziny. Właściwie jej życie było zaplanowane od kołyski. Miała otrzymać staranne i odpowiednie dla pochodzenia wykształcenie, za zgodą rodziców poślubić kandydata ze swej sfery i żyć podobnie jak jej matka. Posłuszna córka wychodzi za mąż za wybranego przez rodziców mężczyznę, ale niedługo po ślubie musi on jako żołnierz udać się do Francji i walczyć w I wojnie światowej. Miedzy małżonkami nie było gwałtownej miłości i gorącego uczucia. Osamotniona Helen, w kilka miesięcy po ślubie poznaje goszczącego w jej domu przystojnego, kanadyjskiego oficera. Oboje od pierwszego wejrzenia zakochali się w sobie bez pamięci. Była to zarazem miłość zakazana i płodna. Po odjeździe Oliviera, Helen okazuje się brzemienna. Jej rodzice są wściekli do granic możliwości i ukrywają córkę u rodziny do czasu porodu. Dzięki dyskretnej klinice położniczej dziecko zostaje oddane do adopcji, a kontakty Helen i jej wybranka zerwane. Zrozpaczona matka nie może pogodzić się z utratą mężczyzny i ich wspólnej córki.

Laura po wybuchu II wojny światowej ma nieco ponad dwadzieścia lat. Pracuje jako pielęgniarka w jednym z londyńskich szpitali. Mimo koszmaru wojny, nalotów i bombardowań jest szczęśliwa i zakochana w pilocie RAF- u. Bob pochodzi z bogatszej rodziny i pragnie poślubić ukochaną mimo sprzeciwu matki. Wszystko jest już ustalone. Parę od ślubu dzielą godziny. Bob ginie w trakcie ostatniej służby przed złożeniem przysięgi małżeńskiej. Zrozpaczona Laura nie może się pogodzić ze stratą narzeczonego. Oparcie znajduje w matce i Stevenie – najbliższym przyjacielu niedoszłego męża. Jedyną pociechą okazuje się jej ciąża, która jednak dla otoczenia jest powodem do wstydu i zgorszenia. Czy uda jej się powrócić do równowagi i być szczęśliwą ?

Losy tych dwóch kobiet splotą się ze sobą ...

„Altana” to z rozmachem i po mistrzowsku napisana powieść historyczno-obyczajowa, z wątkiem miłosnym. Od początku czytania tej książki, miałam wrażenie, jakby opisane zdarzenia miały miejsce naprawdę i nie były literacką fikcją. Bardzo ciekawie skomponowana fabuła, wielowątkowość, dynamiczna akcja pełna niespodzianek i wielu zwrotów to największe moim zdaniem atuty tej książki. Autorka bardzo realnie nakreśliła tło powieści. Obrazy z wojennej Anglii są bardzo plastyczne i dokładnie oddają rzeczywistość, z jaką przyszło się zmagać Helen i Laurze. Niekończące się naloty, pożary, olbrzymie rzesze rannych i niepewność jutra były czymś normalnym. Mimo bolesnych przeżyć, zarówno osobistych jak i wojennych, obie kobiety są niezwykle dzielne i zdeterminowane. Chcą przetrwać piekło wojny i żyć, realizując wyznaczone cele. Nie jest im łatwo. Codziennie spotyka ich wiele niespodzianek. Czasy są brutalne i pełne niepewności. Mimo cierpienia, mimo smutnych przeżyć Laura i Helen starają się ułożyć sobie życie od nowa. Przeszłość kładzie się często cieniem na ich przyszłości, a mimo to obie trwają. Autorce udało się wykreować dwie bardzo piękne postacie. Wrażliwie i zdeterminowane, czułe i odważne. Takie, które na długo po przeczytaniu książki potrafią zapaść w czytelniczą pamięć.

Powieść czytałam z największą przyjemnością. Staranny styl, doskonałe opisy, dbałość o wszelkie szczegóły sprawiły, że lektura poruszyła mnie do głębi. Dostarczyła wzruszeń i emocji. Bardzo współczułam Laurze utraty niedoszłego męża, podziwiałam ją za to, że była w stanie pozbierać się po tak potwornym ciosie.

Zakończenie książki jest może nieco przewidywalne, ale czy inne pasowałoby do fabuły? „Altana” to powieść dla nawet najbardziej wymagających czytelniczek, pełna uroku i dramatyzmu. Książka naprawdę warta polecenia i rekomendacji. Nie pozwólcie, by ominęła Was jej lektura.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik