Wydaje mi się, że drugi tom wciągnął mnie jeszcze bardziej i o wiele szybciej niż poprzedni. Książka ta dostarcza czytelnikowi porządną dawkę DRESZCZyku i emocji, nie wspominając już o momentach, w których osoba zapomina, jak się oddycha.

Próby Ognia to powieść, która jest bardziej brutalna, niż jej poprzedniczka. Zawiera więcej scen mrożących krew w żyłach, czy też, jak u mnie, przyprawiających o mdłości... Można powiedzieć, że nie mogłam oderwać się od drugiej części; o przespanych nocach nawet nie wspomnę. Pomimo tego, iż siliłam się, by samej odgadnąć, co zgotował dla mnie James Dashner, wszelkie starania zakończyły się niepowodzeniem. Autor trylogii Więźnia Labiryntu potrafi zaskakiwać nawet wtedy, gdy uważasz, że może być już tylko lepiej.

Żeby nie sprawić nikomu przykrości i nie zaserwować niepotrzebnych spoilerów, dodam tylko parę słów na temat tego, co się stało po tym, gdy skończyłam drugą część...

(W porządku, tej części nie musicie czytać, bo jednak może zdradzić Wam co nieco, ale jeśli chcecie dowiedzieć się, co ze mną zrobiły książki, to proszę bardzo :))

Bez wahania sięgnęłam po Lek na Śmierć, by dowiedzieć się, przez co, tym razem, będą musieli przejść bohaterowie powieści. Czytając, nieustannie nachodziły mnie różne przemyślenia, aż w końcu zatrzymałam się po drugim rozdziale i stwierdziłam 'Chwila, coś mi tu nie gra...', a dokładnie to, że Tom, Mihno i Newt, czyli moja tzw. 'święta trójca', przetrwali dosłownie WSZYSTKO. Wydało mi się to podejrzane. Cała trójka ŻYŁA. Każdy doświadczony czytelnik wie, że to zbyt piękne, żeby było prawdziwe. W obawie o jednego z bohaterów, za którym totalnie szaleję (tak, to wina filmu i aktora, który grał tę postać, ale nie zdradzę jego tożsamości), otworzyłam przypadkową stronę od końca i nagle mój wzrok utkwił na dwóch wyrazach: jeden mówił o dokonanym czynie, a drugi podawał imię ofiary... Po tych słowach od razu zamknęłam książkę, wręcz rzuciłam ją na stół i położyłam się, cała zapłakana z myślą, że nie przeżyję, oglądając trzecią część Więźnia Labiryntu w kinie...

CAŁA JA :)

Wydaje mi się, że drugi tom wciągnął mnie jeszcze bardziej i o wiele szybciej niż poprzedni. Książka ta dostarcza czytelnikowi porządną dawkę DRESZCZyku i emocji, nie wspominając już o momentach, w których osoba zapomina, jak się oddycha.

Próby Ognia to powieść, która jest bardziej brutalna, niż jej poprzedniczka. Zawiera więcej scen mrożących krew w żyłach, czy też, jak u...