Jose Eduardo Agualusa to angolski pisarz i dziennikarz. Jest autorem kilku powieści, zbiorów opowiadań oraz przewodników, z których do tej pory na język polski – o ile mi wiadomo – zostały przełożone tylko "Żony mojego ojca". Szkoda, bo styl pisarza zupełnie mnie oczarował. Laurentina przemierza w niej południową Afrykę, od Angoli po Mozambik, spotykając się z kobietami, które niegdyś uwiódł jej domniemany ojciec, Faustino. Każda z tych kobiet ma do opowiedzenia własną, unikalną historię, każda jest niezwykła. "Żony mojego ojca" to powieść drogi, trochę reportaż, trochę pamiętnik, a właściwie pamiętniki – ułożone dosyć chaotycznie, składające się w całość na podobieństwo mozaiki. Kłopot w jej odbiorze sprawia fakt, że nie zawsze jest jasne kto w danej chwili jest narratorem (autor w żaden sposób nie sygnuje poszczególnych rozdziałów), a więc trzeba czytać dosyć uważnie.
Najciekawsze jest to, że mimo tego zagmatwania, tę książkę fantastycznie się czyta. Nawet nie wiedząc dokładnie w którym miejscu drogi jestem, ciągle czerpałam przyjemność po prostu z obcowania z tekstem. To piękna, poetycka proza, w której rzeczywistość miesza się z baśnią, życie z magią. Przemierzamy w niej połacie Afryki, odkrywając południowoafrykańską kulturę, mierząc się z dylematami dotyczącymi tożsamości bohaterów. Dużą rolę w tej powieści odgrywa muzyka, bo muzyka i miłość często idą w parze. W takiej Afryce – magicznej, tajemniczej, zmysłowej można się zakochać.

"Żony mojego ojca" nie są dziełem doskonałym. Ich wadą jest nadmierne zamotanie fabuły: filmowcy i pisarze kręcący film o innych filmowcach i pisarzach? Wątek Karen Boswell i jej filmu jest zbędny, niczego nie wnosi do powieści, poza skonfundowaniem czytelnika. Poza tym jednak jest to powieść oryginalna i klimatyczna. Nie oceniajcie jej podług Kapuścińskiego czy Marqueza, na których powołuje się wydawca – przynosząc tym książce chyba więcej szkody, niż pożytku. Agualusa potrafi bronić się sam.

Jose Eduardo Agualusa to angolski pisarz i dziennikarz. Jest autorem kilku powieści, zbiorów opowiadań oraz przewodników, z których do tej pory na język polski – o ile mi wiadomo – zostały przełożone tylko "Żony mojego ojca". Szkoda, bo styl pisarza zupełnie mnie oczarował. Laurentina przemierza w niej południową Afrykę, od Angoli po Mozambik, spotykając się z kobietami,...