Pragnę zaprosić Was, Drodzy Czytelnicy, w podróż do przepięknej Kornwalii przysypanej śniegiem, gdzie posiadłość należąca do lady Maudie Todhunter roztacza swoje piękno i magię. Miejsce, gdzie znajduje się dom jest cudowne. Swoim pięknem oczarowuje każdego, kto na nie spojrzy. Lecz mimo to właścicielka postanawia pozbyć się domu. Dlaczego? Czyżby oszalała?

Maudie to siedemdziesięcioletnia kobieta mieszkająca obecnie w Devon. Swój dom nazywa Samotnią. Po stracie męża, z powodu kłopotów finansowych zmuszona jest wystawić na sprzedaż jeden ze swoich domów. I tak oto wybór pada na Moorgate. Lecz zanim posiadłość zmieni właściciela Maudie postanawia wyremontować dom. W tym celu wynajmuje niejakiego Rob’a Abbot’a. Kiedy dom jest już gotowy, aby oddać go w obce ręce, agent nieruchomości, który został zatrudniony przez Maudie, rozpoczyna usilne poszukiwania kupca.

Lady Todhunter wychodząc za swojego męża, Hector’a, wiedziała doskonale na co się decyduje. Kiedy się poznali, Hector był wdowcem i miał na wychowaniu dwie dorastające córki, Selinę i Patricię. Selina od samego początku nie potrafiła zaakceptować macochy. Uważała, że bezprawnie zajęła miejsce jej zmarłej matki, która uważana była za chodzącą doskonałość. Ich ciągłe konflikty nie miały końca. I tak pozostało do dnia dzisiejszego. Pomimo że minęło już tyle lat, Selina wciąż nie może pogodzić się z Maudie, która tak naprawdę nie jest niczemu winna. Może jedynym przewinieniem starszej kobiety jest to, że córka Seliny, Posy, bardziej lgnie do swojej przyszywanej babki, aniżeli do matki. Gdy Selina dowiaduje się o decyzji Maudie w kwestii sprzedaży Moorgate, postanawia za wszelką cenę odkupić od niej posiadłość. Jej pomysł wydaje się być szalony, gdyż kobieta, będąca na utrzymaniu męża raczej nie może pozwolić sobie na tego rodzaju wydatki. Po prostu jej na to nie stać. Podobnego zdania jest także jej mąż, Patrick. Lecz Selina jest nieugięta i stale rozmyśla jak by tutaj zdobyć pieniądze. Niestety, nie jest w stanie ich zebrać. Z kolei Maudie nie chce zgodzić się na rozłożenie płatności na raty, gdyż doskonale wie, że Selina nie pragnie tego domu z miłości do rodzinnej tradycji, lecz z zemsty na swojej macosze.

Pewnego dnia ogłoszenie o sprzedaży Moorgate trafia w ręce śmiertelnie chorej młodej kobiety. Lekarze nie dają jej więcej niż pół roku życia. Melissa Clayton mieszka w Londynie wraz ze swoim bratem, który jest pisarzem oraz jego synkiem. Dziewczyna jest zachwycona posiadłością i pragnie pojechać ją obejrzeć. Mało tego. Ona chce ją kupić. Pomimo stanowczego sprzeciwu Mike’a, osłabiona chorobą Melissa jedzie do Kornwalii. Tam wymuszając podstępem na agencie nieruchomości przekazanie jej kluczy do domu, pozostaje w nim przez kilka dni. Okazuje się jednak, że nie tylko ona zapałała miłością do Moorgate. Takim samym uczuciem pała także Rob Abbot. To on wciąż wymyśla nowe historie o duchach, aby w ten sposób odstraszyć potencjalnych nabywców posiadłości. I tak oto w pięknej scenerii rodzi się gorące uczucie pomiędzy Melissą a Rob’em. Ich miłość jest tak silna, że decydują się na wspólne kupno domu. Jednak Melissa wie, że ich szczęście nie potrwa długo. Dziewczyna zdaje sobie sprawę, że będzie musiała odejść i pozostawić ukochanego w bólu i rozpaczy. Czy Rob kiedykolwiek dowie się o jej chorobie? A może jedyne, co będzie czuł to żal, że ukochana kobieta nie potrafiła mu zaufać?

Tymczasem w domu Seliny dzieją się rzeczy, których kobieta nie może już kontrolować. Mąż, którego do tej pory uważała za swoją własność, właśnie postanawia ją opuścić, i to nie dla innej kobiety, bo z tym już dawno sobie poradziła. On ją opuszcza, aby pomagać osobom upośledzonym! Tego Selina nie może pojąć. Co w takim razie zrobi kobieta? Czy będzie walczyć o męża? A może zupełnie odpuści i zacznie użalać się nad sobą?

Powieści obyczajowe to jedne z tych, które bardzo sobie cenię. Tydzień w zimie właśnie do takich należy. Kiedy minął pierwszy zachwyt okładką, zaczęłam zagłębiać się w jej treść. W tym przypadku było tak, że jeszcze przed rozpoczęciem wiedziałam, że się na niej nie zawiodę. Choć autorka do tej pory nie była mi znana, to jednak czułam, że czas spędzony z książką nie będzie czasem straconym. I tak też się stało. To powieść o pokoleniu trzech kobiet, o ich problemach i tajemnicach. To także powieść o sile miłości, a Moorgate to magiczne miejsce, które sprawia, że bohaterowie czują namacalnie jej moc. To miejsce, które daje szczęście, choćby jedynie przez chwilę.

Patrząc na okładkę można pomyśleć, że fabuła powieści skupia się na jednym tygodniu z życia bohaterów i to w dodatku jednej pory roku. Otóż nie. Historia opowiedziana przez Marcię Willett dotyczy wszystkich pór roku, a powieść jest tak skonstruowana, że bohaterowie odtwarzają sobie w myślach istotne fakty ze swojego życia, cofają się w czasie, aby za chwilę znów żyć teraźniejszością. Jest to powieść pełna ciepła, którą czyta się jednym tchem. Jest to także książka niezwykle pouczająca i dająca wiele do myślenia. Skłania czytelnika do refleksji nad sobą i swoim życiem, nad tym, co dla niego najważniejsze, a co mniej ważne.

Dziś, kiedy mam już za sobą tę lekturę mogę śmiało przyznać, że Marcia Willett zapewniła mi trzy wieczory pełne wzruszeń, ciepła i marzeń o Moorgate, w którym chciałabym spędzić choć jeden zimowy tydzień.



Read more: http://krainaczytania.blox.pl/html#ixzz1quIwinga

Pragnę zaprosić Was, Drodzy Czytelnicy, w podróż do przepięknej Kornwalii przysypanej śniegiem, gdzie posiadłość należąca do lady Maudie Todhunter roztacza swoje piękno i magię. Miejsce, gdzie znajduje się dom jest cudowne. Swoim pięknem oczarowuje każdego, kto na nie spojrzy. Lecz mimo to właścicielka postanawia pozbyć się domu. Dlaczego? Czyżby oszalała?

Maudie to...