Przeżywszy szereg napaści na siebie, Eddie Drood postanawia poznać prawdę: dlaczego Matriarchini postanowiła skazać go na śmierć? Wkrótce też przychodzi mu sprzymierzyć się z jednym ze swoich najzacieklejszych wrogów, wiedźmą Molly Metcalf. Tak wykreowani zostają główni bohaterowie powieści. Zresztą wkrótce (oczywiście, kto by się tego spodziewał!) okazuje się, że mają bardzo podobne charaktery. Oboje są nieco cynicznymi nonkonformistami, działającymi raczej w pojedynkę. Chociaż sympatyczny, jest to niestety ostatnimi czasy dość popularny szablon postaci. Ratunkiem z niego mogłaby być wyjątkowa historia i doświadczenie nadające niezbyt wyszukanemu schematowi niepowtarzalne rysy. Niestety, ich historia ma raczej podpierać potężne umiejętności obojga, niż szlifować charaktery, a na domiar złego nijak rzutuje na przeżycia opisane w powieści. Mówiąc prościej – chociaż ciekawie zarysowane są postaciami płytkimi. Nie twierdzę jednak, że nie da się z nimi sympatyzować. W końcu każdy czasem ma ochotę odetchnąć od wielowymiarowych, skomplikowanych charakterów.

Fabułę powieści również ciężko nazwać dobrą. To raczej prosta linia oznaczona wyraźnymi punktami epizodów (zresztą będących kolejnymi rozdziałami). W dodatku połączonymi tak nikle, że momentami miałam wrażenie, iż sam autor zapominał szczegółów z nich. Historia wydaje się poszarpana, zupełnie jakby Green pisał ją bądź w dużych odstępach czasowych, bądź sklejał z wielu niezbyt dokładnie dopasowanych pomysłów, które następnie oblał farbą różnokolorowego uniwersum. Klejem dla wątków były chyba wyjątkowo kiepskie dialogi, często wprowadzane raczej po to, aby sam czytelnik mógł się czegoś dowiedzieć niż bohaterowie. Może odebrałabym to inaczej, gdyby pierwszoosobowa narracja została poprzeplatana lub nawet zastąpiona trzecioosobową. Co gorsza, owe dialogi budują sztucznie napompowany dramatyzm, który w połączeniu z dość wybuchową akcją przypomina materiał na wysokobudżetowy film reżyserowany przez Michaela Baya, znanego przecież z wstawianych z rozmachem elementów, które „tygrysy lubią najbardziej”, czyli pięknych kobiet, wybuchów i wymyślnych zabawek. W powieści jednak całość sprawia wrażenie dobrego, ale niedopracowanego pomysłu. Jednego z tych, które powinny poleżeć kilka miesięcy, a może nawet lat, w szufladzie, aby po tym czasie odświeżony i wzbogacony nowymi doświadczeniami umysł krytycznie przemielił je na nowo.

Więcej na: http://gexe.pl/ksiazki/art/3457,czlowiek-ze-zlotym-amuletem

Przeżywszy szereg napaści na siebie, Eddie Drood postanawia poznać prawdę: dlaczego Matriarchini postanowiła skazać go na śmierć? Wkrótce też przychodzi mu sprzymierzyć się z jednym ze swoich najzacieklejszych wrogów, wiedźmą Molly Metcalf. Tak wykreowani zostają główni bohaterowie powieści. Zresztą wkrótce (oczywiście, kto by się tego spodziewał!) okazuje się, że mają...