Bogaty zbiór celtyckich modlitw, pieśni i poezji religijnej. Do tego liczne reprodukcje celtyckiej ikonografii i kompetentne komentarze znawców celtyckiej kultury. Ciekawa lektura nie tylko dla miłośników Irlandii. Piękny modlitewnik dla tych, którzy szukają nowych form kontaktu z Panem Bogiem.



Kiedy czytałem Krzyż Celtów, przypomniałem sobie ten dzień w roku 1976, kiedy to zaczęliśmy z Małgorzatą Goraj przymierzać się do przetłumaczenia wierszy z tak zwanego kraju poezji mnichów i eremitów. Ten irlandzki ton był tak urzekający . Poszerzał nasze, ukształtowane przez wpływy innych pieśni, rozumienie Boga. A może pokazywał to na co w naszej pieśni religijnej dotąd mało zwracaliśmy uwagę. Przede wszystkim wielkie poczucie przestrzeni. Jakbyś czytając te wiersze leciał nad Bożym światem przez góry, lasy aż do skały morskiego wybrzeża.

Nigdy nie da się oddać tego jak te wiersze śpiewają w irlandzkim języku, jak kunsztowna jest sztuka ich budowania w starej irlandzkiej, celtyckiej kulturze. A jednak trzeba. Bo czytelnik Polski zawsze reagował na te wiersze. I tak jak wiele lat przed nami profesor Stefan Czarnowski zmierzył się w swoich pracach naukowych i tłumaczeniach literackich z celtycką wizją i irlandzka poezją, tak i my skoczyliśmy w wody tej rzeki. Wyłowiliśmy wiele.

Teraz skoczyli do niej młodsi i podają nam cuda poezji celtyckiej w nowej oprawie. I dobrze, ze tak się dzieje. Bo choć nigdy nie da się przekazać pełnej urody oryginału – próbować trzeba, Choćby dlatego, że Polacy niezwykle i spontanicznie reagują na specjalny czar irlandzkiej poezji. Modlitwy. Jakby walczyli o coś dla nich ważnego. O ton który i w naszej poezji jest, ale nie umieliśmy słuchać go tak tkliwie i uważnie.

Ernest Bryll