„Niewłaściwe ustalenie gatunku literackiego kieruje całą egzegezę na błędne tory (np. właściwe sekciarzom odczytanie symbolicznego języka Apokalipsy jako filmu o końcu świata). Największą trudność sprawia patrzenie przez pryzmat istniejących obecnie gatunków literackich; ludzie nawykli do przeciwstawiania fikcyjnej noweli podręcznikowi historii nie mogą pojąć, że Biblia nie jest ani jednym, ani drugim”.

Uczciwie przyznaję: jak dotąd, moje największe książkowe wyzwanie. Całość zajęła mi ponad 6 tygodni. Wzrokowo uchwycona objętość nie zwala z nóg, ale sytuacja zmienia się po zajrzeniu do środka: cieniuteńki bibułkowy papier i dwie kolumny na stronę A4 drobnego maczku. Do tej kolubryny trzeba wysoko zakasać rękawy.

Bardzo formalna i techniczna analiza historyczno-literacka wszystkich ksiąg Biblii.
Porównania z innymi religiami, oraz możliwe wzajemne inspiracje. Kiedy, przez kogo i w jakich realiach zostały spisane poszczególne księgi i co nimi chcieli osiągnąć autorzy.

Fenomenalna analiza Księgi Hioba.

Tytaniczna praca nad zebraniem tych wszystkich badań Starego i Nowego Testamentu.

Na końcu (ostatnia kwarta całości) znajdują się świetne artykuły o historii badań nad Biblią oraz ich obecnym stanem; o natchnieniu; bezbłędności; odkryciach z Qumran; szkołach i metodach egzegetycznych; o licznych przekładach; nauczaniu Kościoła i jego stosunku do egzegezy kiedyś i dziś; o archeologicznych odkryciach i historii Izraela; a także o perypetiach wczesnego Kościoła.

Dla wymagających czytelników obdarzonych rzadko spotykaną zawziętością w poszukiwaniu Prawdy.

Na domowy użytek polecam inną świetną pozycję z Prymasowskiej kolekcji: „Trudne fragmenty Biblii”.

-----------------------------------

„Ta strofa, stanowiąca środek poematu, podkreśla wartość należytej i skromnej czci dla samego siebie. Pogarda dla siebie jest błędem”.

„Serce jego: siedlisko myśli i uczuć”.

„Pozbawieni spokoju sumienia, biegają po drogach grzechu”.

„Chrzest Jezusa w Jordanie z rąk Jana Chrzciciela odgrywał tak doniosłą rolę teologiczną, że został opisany przez wszystkich czterech ewangelistów, chociaż każdy uczynił to inaczej. Marek dostarczył prostego opisu (1,9-11),teologicznie naiwnego i wolnego od zakłopotania. Jednak jego opowieść szybko stała się źródłem zakłopotania dla wczesnego Kościoła, wynikało bowiem z niej, że bezgrzeszny Jezus musiał zostać ochrzczony z powodu swoich grzechów. Z tego powodu Mateusz pomija Mk 1,4, w którym jest mowa o przebaczeniu grzechów, i dodaje ww. 14 i 15”.

„<<Opętanych, epileptyków i paralityków>>. Wszystkie trzy choroby są zaburzeniami na tle nerwowym lub psychosomatycznym, dającym się niekiedy wyleczyć przez kontakt z silną osobowością”.

„Biblia postrzega ubóstwo ekonomiczne jako formę zła, której należy zapobiec (Pwt 15,11); bogactwo samo w sobie nie jest złem, w rzeczy samej jest niezbędne dla dobrobytu królestwa, łączy się jednak z ryzykiem zapomnienia o Bogu i o ubogich”.

„Chce prawować się z tobą: Należy unikać rozstrzygania spraw na drodze sądowej”.

„Będziesz miłował: Jezus cytuje Pwt 6,5. „Miłość” nie oznacza tutaj uczucia, lecz głównie wierność przymierzu, efekt woli i postępowania. całym swoim sercem (…) duszą i (…) umysłem: Rabini podkreślali tę część przykazania: serce oznaczało wolę, dusza – życie, zaś umysł – bogactwo, majątek”.

„Także Paweł widział chrześcijaństwo jako przełamywanie barier: między Żydem a Grekiem, niewolnikiem i wolnym, mężczyzną i kobietą (Ga 3,28); jednocześnie jednak jego pierwszy list (1 Tes 5,12: najstarszy przechowany dokument chrześcijański) zawiera żądanie szacunku dla tych, którzy „przewodzą wam w Panu” – co trudno uznać za określenie egalitarne”.

„Niewłaściwe ustalenie gatunku literackiego kieruje całą egzegezę na błędne tory (np. właściwe sekciarzom odczytanie symbolicznego języka Apokalipsy jako filmu o końcu świata). Największą trudność sprawia patrzenie przez pryzmat istniejących obecnie gatunków literackich; ludzie nawykli do przeciwstawiania fikcyjnej noweli podręcznikowi historii nie mogą pojąć, że Biblia nie...

To jedna z tych książek, o których nie można powiedzieć, że się je przeczytało - nie czyta się jej "od dechy do dechy", nie czyta się do poduszki. Korzystałam z niej przy okazji dłubania pracy licencjackiej, magisterskiej i przy pisaniu doktoratu. Doskonała również dla każdej osoby zainteresowanej tematyka biblijną - dla pogłębienia wiedzy i lepszego rozumienia tekstu biblijnego.

To jedna z tych książek, o których nie można powiedzieć, że się je przeczytało - nie czyta się jej "od dechy do dechy", nie czyta się do poduszki. Korzystałam z niej przy okazji dłubania pracy licencjackiej, magisterskiej i przy pisaniu doktoratu. Doskonała również dla każdej osoby zainteresowanej tematyka biblijną - dla pogłębienia wiedzy i lepszego rozumienia tekstu...