Przeczytałam tę książkę dopiero trafiwszy przypadkiem na ebooka(http://www.koobe.pl/1349884,ebook,blogostan01.htm), bo znalazłam w opisie frazę, że ta poezja "nie odpycha, ale przytula”. Byłam więc ciekawa, jak coś takiego wygląda :D
I jeszcze jedno zastrzeżenie: nie jestem i nie czuję się ekspertem ds. poezji, szczególnie najnowszej. Moja bajką jest definitywnie proza, też niefikcjonalna, ale do poezji nie mam zupełnie nosa: nie wiem, która jest dobra, a która nie; lubię wiersze Szczepana Kopyta, ale w sumie nie potrafię obronić tezy, że są dobre; lubię tomiki Jasia Kapeli, bo uważam, że są dość zabawne, ale nie cenię ich; nie ekscytują mnie w ogóle wiersze Houellebecqa, którego uwielbiam, ale jego poezja jest dla mnie nieznośna.
Tyle wstępu, w którym po prostu chcę powiedzieć, że naprawdę się nie znam i trochę mi wstyd. Ale do rzeczy: na czym polega poezja, która nie odpycha, ale przytula?
Tomik Zabłockiego jest napisany bez zadęcia i bez pompy. Nie ma tu wymuszonych, pseudo-intelektualnych gier w stylu "Jestem postmodernistycznym francuskim pisarzem w Polsce". Bogu dzięki! Zamiast tego Zabłocki proponuje nam cudowną, intymną opowieść o codzienności kogoś bardzo wrażliwego, ale kogo ta wrażliwość nie paraliżuje: jasne, czasem oznacza konieczność odczuwania bólu, ale ból ten nie prowadzi jeszcze do gniewnego wycofania się ze świata (bo możemy się nie rozumieć, ale "milczeć razem swoją samotność"). Zarazem uniwersum podmiotu to świat erudyty, który chce zaczarować swoją rzeczywistość i pokazać, jak losy współczesnego mężczyzny splatają się z losami legendarnej Heloizy. Czym się różnią nasze sprzeczki w związku od potyczek gladiatorów?
Zabłocki jest klasykiem, bo wierzy, że nasz świat można opowiedzieć, odnosząc się do ich świata, że zawsze pozostają pewne uniwersalne uczucia, niezmienne w historii.
Dlatego ta książka - choć obywa się bez wielkiego szumu i pretensji - mówi o człowieczeństwie i heroicznie broni Horacego w każdym poecie, który chciałby w zbyt prosty sposób pójść na kompromis z rzeczywistością lub porzucić ją.

Przeczytałam tę książkę dopiero trafiwszy przypadkiem na ebooka(http://www.koobe.pl/1349884,ebook,blogostan01.htm), bo znalazłam w opisie frazę, że ta poezja "nie odpycha, ale przytula”. Byłam więc ciekawa, jak coś takiego wygląda :D
I jeszcze jedno zastrzeżenie: nie jestem i nie czuję się ekspertem ds. poezji, szczególnie najnowszej. Moja bajką jest definitywnie proza, też...