W większości przypadków pierwsza część wielkich sag uchodzi za najlepszą, lub faktycznie okazuje się najciekawszym i najbardziej dopracowanym woluminem. W przypadku przygód zacnego inkwizytora, druga część okazała się nieporównywalnie lepsza od poprzedniczki. Losy Mordimera dopiero teraz zaciekawiły mnie na dobre i chętnie sięgnę po Miecz Aniołów. Drugi tom zaoferował mi dwa średnie opowiadania i trzy rewelacyjne, z jeszcze lepszymi epilogami. Już tytułowy Młot na czarownice wprawił mnie w świetny humor, zwłaszcza ,,sekret” znanej pieśniarki, każdy mężczyzna musiał się uśmiechnąć, lecz prawdziwą ucztą w tym tomie jest Wąż i gołębica. Teraz wiem, dlaczego ta historia cieszy się mianem kultowej wśród fanów Piekary. Sam Anioł Stróż daje niezapomniany popis, a wątek wampiryzmu tylko podnosi notę. Na koniec wreszcie dostaję szczegóły pracy inkwizytora i jego narzędzi, a wyraźny wzrost formy autora sprawia, że Piekara dostanie kolejną szansę.

W większości przypadków pierwsza część wielkich sag uchodzi za najlepszą, lub faktycznie okazuje się najciekawszym i najbardziej dopracowanym woluminem. W przypadku przygód zacnego inkwizytora, druga część okazała się nieporównywalnie lepsza od poprzedniczki. Losy Mordimera dopiero teraz zaciekawiły mnie na dobre i chętnie sięgnę po Miecz Aniołów. Drugi tom zaoferował mi...