Książkę wypożyczyłam pomimo jej "dość" przeciętnych opinii, a też często skłaniających się ku tym negatywnym. Faktem jest że nie należy ona do książek z gatunku " łatwa, lekka i przyjemna" Ale czy tak trudne przeżycia można przenieść na papier tworząc przyjemną lekturę? Irytują mnie opinie mówiące o nieskładności książki o lekkim traktowaniu problemu bulimii i samookaleczeń i o ZGROZO braku autentyzmu.

Dla mnie osobiście jedna z niewielu książek autentycznie przedstawiająca problemy osób z bulimią. Chaotyczna? Tak. Niespójna? Tak. Niezrozumiała? Dla jednych przeciętna, słaba dla innych wybitna. Myślę, że osoby z podobnymi problemami odnajdą w niej siebie. Dla osób zastanawiających jakiemu celowi służy napisanie tej książki odpowiadam: Osobom niepowiązanym bezpośrednio z problemami ED ciężko jest zrozumieć że pokazanie historii tak trudnej, przedstawiającej bardzo długą, bolesną i przewrotną drogę do zdrowienia może przynieść nadzieję. Samo nazwanie problemu i przyznanie się przed sobą do niego to stumilowy krok do powrotu do "normalności".

Książka mi bardzo bliska, wiele myśli dzielę z bohaterką.. .„Przecież jestem NORMALNA i NORMALNIE wyglądam, ale to nie jest moja prawdziwa tożsamość, nie w takim sensie w jakim jest nią brzydota. Normalności, zakładając że wygląda się po prostu normalnie brakuje tarczy ochronnej w postaci wstrętu do samej siebie”

Książkę wypożyczyłam pomimo jej "dość" przeciętnych opinii, a też często skłaniających się ku tym negatywnym. Faktem jest że nie należy ona do książek z gatunku " łatwa, lekka i przyjemna" Ale czy tak trudne przeżycia można przenieść na papier tworząc przyjemną lekturę? Irytują mnie opinie mówiące o nieskładności książki o lekkim traktowaniu problemu bulimii i...