Do tej książki podchodziłam jak do przysłowiowego "jeża". Kupiłam ją kiedyś w szale zakupowym, wtedy jak wiecie kupuje się dużo i czasami przeróżne pozycje- dopiero po wszystkim, ochłonąwszy człowiek się zastanawia co takiego na bogów kierowało nim przy zakupie niektórych książek. Tak było i tym razem , kupiłam, odłożyłam na półkę "niech czeka na odpowiedni nastrój czytelniczy" Parę razy nawet po nią sięgnęłam ale na okładce krzyczało hasło "Ekscytująca, dzika , pełna namiętności............" No romans jak nic! A ja przecież z reguły nie czytam romansów no jakoś tak mi "nie leżą". To może niech jeszcze trochę poczeka? I tak by pewnie to dalej się odbywało ale pewnego dnia przeczytałam a jakże by inaczej na "Lubimy Czytać" recenzję tej książki napisaną przez Mclene a tam stało jak byk, że to "ARCYDZIEŁO!"- i żeby nie było wątpliwości wszystko dużą literą.
- No jak arcydzieło pomyślałam to mnie to raczej nie zabije. Zaryzykowałam.
Od razu przyznaję tak to jest romans.
Nie, nie żałuję że przeczytałam.
Książka jest po prostu dobra. To świetny przykład na to, że dobrze napisaną powieść niezależnie w jakiej jest kategorii będzie się dobrze czytało. Poza tym, że "Pocałunek Kier" jest romansem jest to naprawdę świetna powieść fantasy. Autorka ma niewątpliwy talent, stworzyła koherentne , przemyślane uniwersum oraz wielostronne zharmonizowane postaci bohaterów.
Sam pomysł na fabułę, może nie zbyt oryginalny bo mamy tu dwójkę bohaterów których uczucia ewoluują od wzajemnej niechęci do miłości ale napisany z werwą i finezją pozwalającą na zapomnienie o tym ,że kiedyś to już było, i nie psujące przyjemności wysłuchania tej historii jeszcze raz.
Co do samej miłości to tak do końca nie jestem jej pewna , zastawiam się na ile to prawdziwe uczucie? A na ile "syndrom sztokholmski"? Główny bohater jest dość brutalny bije i poniża i jeżeli o mnie chodzi to od tego typu mężczyzn trzymałabym się z daleka ale to przecież nie moje zmartwienie i co tam kto sobie lubi.
Książkę polecam ale w śród czytelniczek ogłaszam konkurs. Czy to prawdziwe uczucie? Czy jednak ten syndrom......;p?

Do tej książki podchodziłam jak do przysłowiowego "jeża". Kupiłam ją kiedyś w szale zakupowym, wtedy jak wiecie kupuje się dużo i czasami przeróżne pozycje- dopiero po wszystkim, ochłonąwszy człowiek się zastanawia co takiego na bogów kierowało nim przy zakupie niektórych książek. Tak było i tym razem , kupiłam, odłożyłam na półkę "niech czeka na odpowiedni nastrój...