Powieść kryminalna. Klasyka europejskiego kryminału. Komisarz Maigret prowadzi śledztwo w sprawie zamordowanej młodziutkiej kobiety Ludwiki Laboine, której ciało znaleziono porzucone na jednym z paryskich placów. Śledztwo jest nietypowe, ponieważ koncentruje się na ofierze. Komisarz chce ustalić kim właściwie była ofiara i co robiła w Paryżu. Dodatkowo Maigret wdaje się w "rywalizację" z ambitnym, ale pechowym inspektorem Lognon, którego policjanci i kryminaliści nazywają "pieszczotliwie" Fajtłapą.

Powieść kryminalna. Klasyka europejskiego kryminału. Komisarz Maigret prowadzi śledztwo w sprawie zamordowanej młodziutkiej kobiety Ludwiki Laboine, której ciało znaleziono porzucone na jednym z paryskich placów. Śledztwo jest nietypowe, ponieważ koncentruje się na ofierze. Komisarz chce ustalić kim właściwie była ofiara i co robiła w Paryżu. Dodatkowo Maigret wdaje się w...

Maigret – z ciekawości jedynie – jedzie przyjrzeć się pewnemu zdarzeniu. Na jednym z paryskich placów zastaje inspektora Lognona, a u jego stup ciało młodej kobiety. Inspektor Lognon – zaraz po wstąpieniu do policji – odkrył spisek, w który zaangażowany jest cały świat z Maigretem na czele. Ma on na celu uniemożliwienie Lognonowi rozwoju kariery, a przecież to wybitny śledczy, jedynie na końcu wszystko psuje...
Śledztwo do łatwych nie należy, tożsamość kobiety nie jest znana, publikacja jej zdjęcia w prasie pozostaje długi czas bez odzewu, a szczątkowe informacje, które się pojawiają, niewiele do sprawy wnoszą. Maigret – z pewna dozą dobroduszności – zleca Lognonowi kolejne zadania, a ten, niczym pies tropiący, rusza na ulice Paryża i... znika.
Kolejne – smutne – śledztwo Maigreta, które skupia się fabularnie tylko na osobie ofiary, sprawca do samego końca nie jest istotny. Istotne jest to mozolne układanie puzzli w obraz, który ciągle jest pełen dziur. A ofiara, jak tysiące innych, szuka dla siebie lepszego życia, ale jedyne czego doświadcza to rozczarowania. Jest właściwie ofiarą z urodzenia, bo i charakter trudny i pech ciągle ją prześladuje. A o jej śmierci zdecydował pewien detal z garderoby...

Maigret – z ciekawości jedynie – jedzie przyjrzeć się pewnemu zdarzeniu. Na jednym z paryskich placów zastaje inspektora Lognona, a u jego stup ciało młodej kobiety. Inspektor Lognon – zaraz po wstąpieniu do policji – odkrył spisek, w który zaangażowany jest cały świat z Maigretem na czele. Ma on na celu uniemożliwienie Lognonowi rozwoju kariery, a przecież to wybitny...

W tym kryminale Simenona Maigret prowadzi śledztwo w sprawie zamordowania młodej dziewczyny. Kluczem do znalezienia sprawcy jest dogłębne poznanie charakteru i zwyczajów ofiary. Przy okazji mamy typowe dla Simenona smaczki obyczajowe: opisane życie dziewczyn przyjeżdżających do Paryża robić karierę, czy kobiet uzależnionych od gry w kasynie. Bardzo dobry kryminał w starym stylu.

Dobrze jest wrócić do starego dobrego Simenona po przesłuchaniu paru 'nowoczesnych' kryminałów, które epatują okrucieństwem i wielowątkową fabułą. Tutaj mamy wszystko po bożemu, czyli klasyczną triadę: zbrodnia – śledztwo – wykrycie sprawcy oraz jedność czasu, miejsca i akcji.

Zaczyna się rzecz jasna od morderstwa, oto w cichej uliczce w dzielnicy klubów nocnych, znaleziono w nocy trupa młodej kobiety w wieczorowej sukni. Pierwsza myśl jest taka, że to prostytutka, ale nie, sekcja zwłok pokazuje, że była dziewicą. Śledztwo Maigreta utrudnia fakt, że ofiarę odkryto w rewirze inspektora Lognona, świetnego, ale mocno zakompleksionego gliny, który uważa, że ciągle jest wykorzystywany przez innych, mających go za idiotę, co nie jest prawdą: „Nie tylko bowiem odznaczał się inteligencją, ale był jednym z najsumienniejszych funkcjonariuszy paryskiej policji.”. Niemniej marzenie Lognona o pracy razem z Maigretem w centrali paryskiej policji nie może się ziścić: brakuje mu niezbędnego wykształcenia.

Mamy tu żmudną historię odkrywania tożsamości zabitej dziewczyny, dokopywania się do jej życiorysu. Po pewnym czasie Maigret wie już sporo o życiu i zwyczajach ofiary, to staje się kluczem do wykrycia sprawcy zbrodni: „Dotychczas nie myślał bowiem wcale o mordercy, tylko o jego ofierze; na niej ogniskowało się całe dochodzenie. Teraz, kiedy człowiek w końcu poznał ją lepiej, można było zadać sobie pytanie, kto był jej zabójcą.” No właśnie, gdy naprawdę dobrze poznał zabitą dziewczynę, Maigret z łatwością znajduje zabójcę.

Książka, jak to u Simenona, ma swoje smaczki obyczajowe. Mamy tu opisane młode dziewczyny, które przyjeżdżają do Paryża zrobić karierę i cały legion ludzi je obsługujących: tanie pokoje, ubrania do wynajęcia na dni czy godziny itd. A potem niektóre z tych dziewczyn świetnie wychodzą za mąż, a inne lądują na ulicy...

Mamy starsze kobiety których jedynym życiem i pasją jest gra w kasynie w Monte Carlo, w ten sposób zarabiają na życie. Tak opisuje jedną z nich inspektor policji: „Takich jak ona obchodzi wyłącznie ruletka. Co dzień rano kupują cienki biuletyn z wykazem numerów, które wyszły poprzedniego dnia i w ciągu nocy.” I dalej: „Nic nie jest w stanie jej poruszyć, z wyjątkiem tego, jak widzi, że czerwone wychodzi dwanaście razy pod rząd, a ona stawia podwójnie na czarne. Słuchając jej, człowiek ma wrażenie, jakby była jakaś trochę nierealna. Ona żyje w zupełnie innym świecie niż my.”

Słuchałem najpierw audiobooka, ale że był kiepsko czytany przez Mirosława Konarowskiego, poza tym opuszczone w nim były duże partie książki, więc przerzuciłem się na ebooka.

W tym kryminale Simenona Maigret prowadzi śledztwo w sprawie zamordowania młodej dziewczyny. Kluczem do znalezienia sprawcy jest dogłębne poznanie charakteru i zwyczajów ofiary. Przy okazji mamy typowe dla Simenona smaczki obyczajowe: opisane życie dziewczyn przyjeżdżających do Paryża robić karierę, czy kobiet uzależnionych od gry w kasynie. Bardzo dobry kryminał w starym...

Klasyka!

Klasyka!

Lekki i przyjemny kryminał starej daty na półtorej godziny. W sam raz na zabicie czasu, przeczytać i zapomnieć.

Lekki i przyjemny kryminał starej daty na półtorej godziny. W sam raz na zabicie czasu, przeczytać i zapomnieć.

Wyborny kryminał, w którym komisarz Maigret podąża tropami oraz za własną intuicją. Wykorzystywanie elementów psychologii jest dla niego naturalne. Posiadł umiejętność wczucia się w życie ofiary.
Polecam🙂

Wyborny kryminał, w którym komisarz Maigret podąża tropami oraz za własną intuicją. Wykorzystywanie elementów psychologii jest dla niego naturalne. Posiadł umiejętność wczucia się w życie ofiary.
Polecam🙂

Akcja powieści detektywistycznej rozgrywa się we francuskim mieście zakochanych – w Paryżu. Ciało młodej kobiety zostaje odnalezione nad ranem, na jednym ze znanych bulwarów w środku miasta. Jak to możliwe, że nikt nie zauważył aktu zbrodni? Jak to możliwe, że nikt nie rozpoznaje dziewczyny, ani nie zgłasza jej zaginięcia? Na te i inne pytania odpowie komisarz Maigret.

Europejski Nowy Jork
Widzimy jak świat z każdym dniem biegnie do przodu, ale zastanawiające i zarazem ciekawe, jest to, że ludzka natura nie wiele się zmienia. Ile raz widzieliśmy komedie romantyczne, gdzie dziewczyna z prowincji ma dość swojego życia i z jedną torebką w ręku wyrusza do wielkiego miasta szukać szczęścia. Nic się nie zmieniało w tej kwestii od lat 30 – stych, jak i pewnie, działo się to wcześniej. Szkoda, że tak mało razy jest przedstawiana inna wersja wydarzeń. A co jeśli w wielkim mieście nie czeka na nie szczęście? O tym właśnie jest ta książka.

Coś dla kolekcjonerów
Książka jest jedną z całej serii książek, opowiadającym o komisarzu Maigretcie i jego sprawach defetystycznych. Powiem wam w wielkiej tajemnicy, że książek w tej serii jest ich ponad 90. Jest to długa seria, dzięki której możemy zaprzyjaźnić się z komisarzem jak i z jego kolegą Fajtłapą. Są to powieści, które można bez problemu czytać nie po kolei, więc nic nie stoi na przeszkodzie, aby sięgnąć po nią i razem z komisarzem wędrować po Paryżu.

Paryż nocą
Plusem tej powieści jest to, że wraz z głównym bohaterem dowiadujemy się o każdym szczególe, co jest bardzo intrygujące. Jesteśmy na bieżąco z każdą zaistniałą sytuacją, co pozwala nam rozwiązywać zagadki wraz z komisarzem. Kolejną pozytywną rzeczą w tej powieści jest fakt, że zwiedzamy Francję. Nie tylko sam Paryż, ale również okoliczne miejscowości. Ten wehikuł czasu przenosi nas kila dekad do tyłu, co jest niesamowite w dobie Internetu. Jak wtedy działała policja, która nie miała elektronicznych baz? Szok i kosmos z niedowierzaniem.
Natomiast duży minus, to nie powalająca liczba stron wyżej wymienione powieści. Jest to zaledwie liczba 158. Dlatego z czystym sumieniem polecam przeczytanie całej serii.

Akcja powieści detektywistycznej rozgrywa się we francuskim mieście zakochanych – w Paryżu. Ciało młodej kobiety zostaje odnalezione nad ranem, na jednym ze znanych bulwarów w środku miasta. Jak to możliwe, że nikt nie zauważył aktu zbrodni? Jak to możliwe, że nikt nie rozpoznaje dziewczyny, ani nie zgłasza jej zaginięcia? Na te i inne pytania odpowie komisarz Maigret.
...

Smutna

Smutna

Simenon in statu pure. Opowieść o tym jak znajomość życia i zwyczajów ofiary, może być pomocna w rozwiązaniu zagadki morderstwa. Jak zwykle doskonałe obserwacje smutnego, biednego i przygnębiającego Paryża. Dla miłośników starych kryminałów.

Simenon in statu pure. Opowieść o tym jak znajomość życia i zwyczajów ofiary, może być pomocna w rozwiązaniu zagadki morderstwa. Jak zwykle doskonałe obserwacje smutnego, biednego i przygnębiającego Paryża. Dla miłośników starych kryminałów.

tego się spodziewałam, śledztwo oparte na spostrzeżeniach, łączeniu ze sobą drobiazgów oraz intuicji

tego się spodziewałam, śledztwo oparte na spostrzeżeniach, łączeniu ze sobą drobiazgów oraz intuicji