Możliwe, że to po prostu nie był ten czas...
Może powinnam takie rzeczy czytać na wiosnę, kiedy wszystko kipi życiem i hormony szaleją.. Już sama nie wiem, bo przecież jak książka jest dobra to powinna się obronić o każdej porze roku.....
Ta niestety znudziła mnie śmiertelnie. Poczułam się całkowicie zdegustowana i rozczarowana. Zamiast rzetelnej ( choćby i mało ciekawej ) fabuły otrzymujemy raczej jakiś wstępny szkic - maksymalnie uogólniony i uproszczony zarys tego na czym faktyczna opowieść powinna była powstać. Żadnych detali, żadnych wątków pobocznych, żadnego tła. Przerysowani bohaterowie, a wokół nich właściwie próżnia. Nawet same główne postaci są tworem zarówno sztucznym jak i kompletnie niewiarygodnym kwalifikującym się do działu "Jak rozpalona nastolatka wyobraża sobie idealnego faceta i zbliżenia z nim".
"W ogniu uczuć" jest zdominowana przez powtarzalność i szablonowość, Płytka jak kałuża, nie oferuje kompletnie niczego, co w jakikolwiek sposób mogłoby poruszyć czytającego. Mało tego - nawet sceny seksu, które w jakiś sposób ratowały tom pierwszy, tu już straciły na świeżości, bo ich konstrukcja jest identyczna jak przez kalkę.
Uznaję,że jest to lektura relaksacyjno odmóżdżająca, bo relaksuje do uśpienia i odmóżdża aż do wyprostowania zwojów mózgowych. Może zrobię do tej serii kolejne podejście na wiosnę i wtedy ostatecznie się przekonam, ale teraz, póki co, mam dość i jestem na nie.

Możliwe, że to po prostu nie był ten czas...
Może powinnam takie rzeczy czytać na wiosnę, kiedy wszystko kipi życiem i hormony szaleją.. Już sama nie wiem, bo przecież jak książka jest dobra to powinna się obronić o każdej porze roku.....
Ta niestety znudziła mnie śmiertelnie. Poczułam się całkowicie zdegustowana i rozczarowana. Zamiast rzetelnej ( choćby i mało ciekawej )...