Ciężko jest napisać książkę dla młodzieży, która zawierałaby wszystko, o czym pragną przeczytać znudzone nastolatki: miłość, niegrzeczny chłopak, mroczne tajemnice, problemy rodzinne, refleksja nad życiem i, a może przede wszystkim, naukę o tym, jak żyć prawdziwie i czego od życia oczekiwać. Teresa Monika Rudzka starała się stanąć na wysokości tego zadania. W książce pojawiły się trudne czasy, "dysfunkcyjne" rodziny, chciwość, żądza władzy i pieniędzy, miłość, bycie nieszczęśliwym... a wszystko to wplecione w losy jednej dziewczyny.

"Singielka" to historia Roberty, która stara się wyrwać ze swojego "starego" życia i pragnie rozpocząć nowe, w którym zabrakłoby miejsca dla ojca-pijaka, chorego rodzeństwa, matki-histeryczki, sąsiadów z bloku, a znalazłoby się dla prawdziwych przyjaciół i tego jedynego, wymarzonego chłopaka, o którym Robi do tej pory jeszcze nie śniła.

Nie wiem, ile czasu autorka pisała tą książkę, ale jako nastoletnia dusza mogę z pewnością powiedzieć, że wszystko, co w tej książce zamieściła po prostu jej nie wyszło i z mojego punktu widzenia książka była do bani. Zacznę od niekończącej się liczby bohaterów: ciotek, wujków, kuzynek, babek ciotecznych, stryjecznych, wujów, sąsiadek, sąsiadów, pracowników wszystkich firm i zakładów, w których pracowała Robi... Rany, kto byłby w stanie to zapamiętać? Niejeden raz wracałam do początku, żeby sobie przypomnieć, kto w tej opowieści jest kim. Po prostu szybko się gubiłam.

Różnorodność bohaterów w tej książce jest znikoma. Wszyscy myślą podobnie, są do siebie podobni, nudni jak flaki z olejem... Sama główna bohaterka jest jakaś taka... nijaka. Na dodatek nie da się jej polubić. Już od pierwszych stron książki ma się wrażenie, że Roberta to po prostu "głupia siksa", która nie szanuje własnej rodziny i egoistycznie marzy jej się lepszy świat bez niej. Rozumiem problemy rodzinne, ale żeby od razu swojemu ojcu życzyć śmierci i układać plany o tym, jak można byłoby go zabić? To chyba lekka przesada...

Co jeszcze mi się nie podobało? Stereotypowe postrzeganie chciwości, zachłanności i skłonności do oszczędzania. Mam na myśli ciotkę głównej bohaterki, która nie chciała, by coś się marnowało, dlatego kazała córkom odrabiać lekcje przy świecach, zabraniała im gdziekolwiek chodzić, żeby buty się nie zepsuły zbyt szybko... To była jedna z tych bardzo denerwujących, których nie mogłam znieść czytając tą książkę.

Kolejną było zresztą to, że autorka zrobiła z Roberty dziewczynę o niemal lekkich obyczajach. Nie wiem w jakich czasach dziewczyna z ledwie poznanym facecie na ślubie koleżanki idzie z nim na spacer, a potem do łóżka? Na dodatek facet był żonaty...

Cała książka to jedno wielkie nieporozumienie. Jeśli tak, jak główna bohaterka miałaby postępować dzisiejsza młodzież, to z tego świata nic już by nie było... Sięgając wcześniej po serię "Smak dorosłości" nie zawodziłam się. Tym razem jednak było odwrotnie i poważnie zastanowię się, zanim sięgnę po kolejną książkę z tej półki.

Ciężko jest napisać książkę dla młodzieży, która zawierałaby wszystko, o czym pragną przeczytać znudzone nastolatki: miłość, niegrzeczny chłopak, mroczne tajemnice, problemy rodzinne, refleksja nad życiem i, a może przede wszystkim, naukę o tym, jak żyć prawdziwie i czego od życia oczekiwać. Teresa Monika Rudzka starała się stanąć na wysokości tego zadania. W książce...