Jakoś ciężej czytało mi się tę książkę pani Gregory od innych - wolałam np. "Klątwę Tudorów". A tutaj ledwo dobrnęłam do końca. Zastanawiałam się dlaczego. Epoka ta sama, postacie wiadome, historyczny wątek poprowadzony jak zawsze u niej...Właśnie, wątek. Poruszająca historia prawdopodobnego zabójstwa Amy Robsart, żony Roberta Dudleya. Ten sam motyw podjął przecież Walter Scott w "Kenilworthu"! Tamtą powieść czytałam z wypiekami na policzkach i zapartym tchem wieki temu, w szczenięcych latach :) Ale to nie kwestia sentymentu, po prostu Scott jest pisarzem lepszym (pod warunkiem, że czyta się go w tłumaczeniu) i jego wersja wydarzeń oraz jego psychologiczne obrazy potrafią się wryć w pamięć. Zaś pani Gregory jest wprawdzie autorką sprawną, bardzo płodną, skaczącą po różnych epokach, niemniej jednak arcydzieł nie produkuje. A poza tym chyba wolałabym, żeby już się zabrała za inną epokę w dziejach Anglii. Czasy Tudorów to taki samograj, wydarzenia dobrze znane, udokumentowane, wiele zaś innych epok czeka na to, by je przybliżyć czytelnikom w formie powieści czy nawet romansu historycznego.

Jakoś ciężej czytało mi się tę książkę pani Gregory od innych - wolałam np. "Klątwę Tudorów". A tutaj ledwo dobrnęłam do końca. Zastanawiałam się dlaczego. Epoka ta sama, postacie wiadome, historyczny wątek poprowadzony jak zawsze u niej...Właśnie, wątek. Poruszająca historia prawdopodobnego zabójstwa Amy Robsart, żony Roberta Dudleya. Ten sam motyw podjął przecież Walter...