Gorąca prośba do Harlana Cobena - błagam, niech zawróci ze ścieżki pt. "Mickey Bolitar i jego nastoletni przyjaciele-detektywi", póki nie jest za późno! O ile Myron, Win i Esperanza mieli jako-takie podstawy, żeby ich starcia ze Złymi Ludźmi kończyły się wysłaniem przeciwników na intensywną terapię, o tyle czternastolatkowie, którzy stawiają się mafii - albo czemuś podobnemu - kompletnie do mnie nie przemawiają. Postać Mickeya wydaje mi się trochę nierealna, jakby Coben momentami mylił swoich bohaterów o identycznych inicjałach... Już pomijając kwestię wieku (no bo naprawdę, 14 a 21 lat - co za różnica, nikt się przecież nie zorientuje, co to za różnica 7 lat w jedną czy w drugą stronę...), to podejście do sprawy też wydaje mi się nieodpowiednie - normalny 14-latek, któremu zmarł ojciec, a matka jest na odwyku, raczej nie zachowuje się tak, jak to autor opisał, a już na pewno nie biega po mieście szukając bandytów na własną rękę, zwłaszcza że wcześniej nie miał zapędów detektywistycznych... I tu znów wracamy do kwestii podobieństwa Mickey-Myron...
Podsumowując, seria o Myronie miała lepsze i gorsze momenty, ale w porównaniem z pierwszą częścią serii o Mickeyu, była fantastyczna (ale i tak będę czytać wszystko Cobena, co tylko wpadnie mi w ręce, łudząc się, że gdzieś odnajdę to "coś", za co tak bardzo go pokochałam na początku, a po kolejnym rozczarowaniu znów powiem sobie, że to ostatni raz, jak to już miało tyyyyyle razy miejsce...)

Gorąca prośba do Harlana Cobena - błagam, niech zawróci ze ścieżki pt. "Mickey Bolitar i jego nastoletni przyjaciele-detektywi", póki nie jest za późno! O ile Myron, Win i Esperanza mieli jako-takie podstawy, żeby ich starcia ze Złymi Ludźmi kończyły się wysłaniem przeciwników na intensywną terapię, o tyle czternastolatkowie, którzy stawiają się mafii - albo czemuś...