Jakże podobała mi się ta powieść Kraszewskiego. Po lekturze Starej Baśni, wiedziałem, że Kraszewski był pisarzem wybitnym. "Jesienią" - to znakomita powieść o polskiej szlachcie ale nie tylko o niej. Przede wszystkim jest to ogromne studium nad realizmem panującym w kręgach ludzi, którzy honor cenili najbardziej. Historia Krzysztofa Poboga - żywcem wyjęta z romantycznej opowieści o samotnym szlachcicu w opuszczonym i zapomnianym zamku, który zamyka się w swej skorupie na złość całemu światu i czyni pokutę jest fantastyczna. Jego miłość do hrabiny Wandy, której życie również można uznać za pasmo nieszczęść, wzbudza w czytelniku uczucie iskry. Miłości tak prawdziwej, tak pięknej i tak cierpiącej trudno szukać w dzisiejszym pędzącym świecie. Postacie wykreowane przez Kraszewskiego nie są bez wątpienia bezbarwne - jak chociażby stary kawaler Teodor Męczyński, który został bez litości urobiony przez dzierżawcę swoich dóbr, a w zasadzie przez jego córkę czy dzierżawca głównego bohatera Wilczek. Rodziny Wilczków i Zamorskich stylizowane są na swoje zupełne przeciwieństwa. Podobają mi się takie smaczki, nie rzucające się na pierwszy rzut oka. Fantastycznie wykreowana została również postać kuzyna hrabiny Adriana - jedynego, który rzuca w tej powieści jakieś optymistyczne światło. Nie można zapomnieć również o kuzynce Kornelii, która swymi intrygami doprowadziła do wielu smutnych wydarzeń. Jednym słowem powieść tą czyta się dobrze, wspaniale, bo postacie nie są nudne, jednowymiarowe. Powieść jest całkiem dynamiczna. Jedynym minusem, który zauważyłem jest dziwny przeskok pomiędzy wyjazdem Adriana, a jego powrotem (w książce upływają przemilczane 2 lata). Powieść jest dosyć smutna w swoim wyrazie - ale to dobrze. Nie jest sztucznie stylizowana na happyending story. Jej celem jest ukazanie realizmu kosztem rozrywki co tylko dodaje jej w moich oczach. Reasumując - polecam twórczość Kraszewskiego. Jest ona całkiem inna od twórczości innych wielkich, polskich pisarzy. Myślę, że zdecydowanej większości ta książka przypadnie do gustu. Patrząc po bardzo małej liczbie czytelników czuję żal, że powieści takie jak ta nie cieszą się u nas poczytnością - wielka szkoda. Na sam koniec chciałbym podzielić się informacją, że książka jest dla mnie niezwykle sentymentalna gdyż była częścią biblioteki mojego, nieżyjącego już dziadka. Jakże jestem mu wdzięczny, że dzięki niemu i ja mogę ją w pełni poznać i docenić.

Jakże podobała mi się ta powieść Kraszewskiego. Po lekturze Starej Baśni, wiedziałem, że Kraszewski był pisarzem wybitnym. "Jesienią" - to znakomita powieść o polskiej szlachcie ale nie tylko o niej. Przede wszystkim jest to ogromne studium nad realizmem panującym w kręgach ludzi, którzy honor cenili najbardziej. Historia Krzysztofa Poboga - żywcem wyjęta z romantycznej...

Gorzka w sumie historia powracającej miłości sprzed lat, do której wrócić się nie da. Dość konwencjonalną, ale jak zwykle zgrabnie poprowadzoną fabułę składają dzieje tej miłości Krzysztofa i Wandy, upadku Pobogów, rodzinnej nienawiści między braćmi oraz układanek matrymonialno-miłosno-majątkowych. Są chwile humoru, wzruszenia, są też ulubione typy Kraszewskiego: dumny, honorny, zapamiętały szlachciura (Krzysztof Pobóg),wynudzony ziemianin po zagranicznych wojażach polujący na dobry ożenek (Teodor Męczyński),sprytny dzierżawca-dorobkiewicz (pan Zamorski),zgryźliwa rezydentka-intrygantka (Kornelia Salowska),szlachetna prosta dziewczyna (Dosia Wilczkówna),inteligentny student-siostrzeniec na wakacjach (Adrian Brzoski) itd. itp. Lecz nawet szczere serce Adriana nie może przerwać fatalizmu osobistych wyborów i społecznych barier. Jesienią nie rozkwitają pąki. Niby zwykła obyczajówka z ogranymi schematami, ale w tym przesłaniu bardzo prawdziwa.

Gorzka w sumie historia powracającej miłości sprzed lat, do której wrócić się nie da. Dość konwencjonalną, ale jak zwykle zgrabnie poprowadzoną fabułę składają dzieje tej miłości Krzysztofa i Wandy, upadku Pobogów, rodzinnej nienawiści między braćmi oraz układanek matrymonialno-miłosno-majątkowych. Są chwile humoru, wzruszenia, są też ulubione typy Kraszewskiego: dumny,...

<3

<3