Książka znaleziona w biblioteczce rodziców, pięknie wydana w latach 70 tych ubiegłego wieku. Książka składa się z dwóch części, w pierwszej bohaterem jest Bogusław X książę pomorski, który wprowadził na swoich ziemiach wiele reform, musiał mierzyć się z wieloma problemami, nie wyłączając rozterek sercowych i okrucieństwa Inkwizycji. W drugiej części bohaterem jest jego nieślubny syn Krzysztof, ocalonych przed okrucieństwem Inkwizycji, wychowany z dala od ojca, walczący o polskie Pomorze, a także o zakończenie okrucieństwa Inkwizycji. Autor wykorzystał wydarzenia historyczne jedynie jako tło akcji, nie można swej wiedzy historycznej opierać na tej książce. Lektura książki sprawiła jednak że pewne wiadomości znane ze szkoły odświeżyłam sięgając do bardziej naukowych źródeł. 😀

Książka znaleziona w biblioteczce rodziców, pięknie wydana w latach 70 tych ubiegłego wieku. Książka składa się z dwóch części, w pierwszej bohaterem jest Bogusław X książę pomorski, który wprowadził na swoich ziemiach wiele reform, musiał mierzyć się z wieloma problemami, nie wyłączając rozterek sercowych i okrucieństwa Inkwizycji. W drugiej części bohaterem jest jego...

zasluguje na 6,Czerwony sokol jest o gwiazdke lepszy.

zasluguje na 6,Czerwony sokol jest o gwiazdke lepszy.

Nie rozumiem dlaczego jest tak wysoko oceniona. Równie dobrze możnaby się zachwycać dziełami Marksa. In plus - Nie jest nudna. Akcja dzieje się dość szybko.

Nie rozumiem dlaczego jest tak wysoko oceniona. Równie dobrze możnaby się zachwycać dziełami Marksa. In plus - Nie jest nudna. Akcja dzieje się dość szybko.

Dobra książka jest jak srebro; czas pokrywa ją lekką patyną, ale nic nie ujmuje z wartości; przeciwnie – uwypukla przewagę szlachetnego kruszcu na tle tanich błyskotek i podróbek, zalegających stragany i półki empików. Tak jest z dwuksięgiem Ireneusza Gwidona Kamińskiego – „Czerwony Sokół” i „Mściciel przypływa z Rugii”. Wydane przed sześćdziesięciu laty powieści historyczne, których akcja dzieje się w scenerii XV-wiecznego Pomorza Zachodniego, dzisiaj jeszcze porywają czytelnika.

Mam do obu powieści o losach pomorskiego księcia Bogusława X i ich synów, prawowitych i nieślubnych, stosunek bardzo specjalny, osobisty. Pierwszy raz przeczytałem je, będąc małym chłopcem, gdzieś na początku lat 70. Urzekł mnie wówczas sugestywnie odtworzony klimat średniowiecza i całkowicie pochłonęło wczytywanie się w przygody dzielnego księcia Bogusława. W moim ówczesnym pojmowaniu literatury stawiałem te książki na równi z trylogią Sienkiewicza.
Przeczytałem ponownie odnaleziony gdzieś w zakamarkach domowej biblioteki dwuksiąg nie tylko dlatego, że każde z nas chętnie i z dobrymi sentymentami wraca do lat dziecięcych i do pierwszych lektur, ale głównie po to, by sprawdzić, jak czas obszedł się z prozą Kamińskiego.

I stwierdzam – to pisarz niesłusznie zapomniany. Ponieważ postrzeganie świata przez nas, którzy żyjemy w drugiej dekadzie XXI wieku, jest mimo wszystko zdominowane przez obraz, to pierwszym wrażeniem po kolejnej lekturze dwóch powieści „ Czerwony Sokół” i „Mściciel przypływa z Rugii” jest, że Kamiński napisał gotowy scenariusz do filmu. Wartka akcja, dobrze zarysowane, zróżnicowane postaci, bogate tło historyczne, dramatyczna historia miłośna, splecenie wątków przy starannej konstrukcji czynią z dwuksięgu wręcz wymarzony scenariusz filmowy. Już pierwsza scena – wystrzelona z zasadzki strzała uderza o tarczę podróżującego młodego księcia i spada na leśne poszycie. Przecież to jest równie dobre jak sceny z „Dzielnego serca”.

Dzięki temu, że Kamiński archaizował dialogi a narrację autorską stosownie stylizował, nie ma się wrażenia, że powieści zostały napisane w połowie ubiegłego wieku. Owszem, może trochę drażnić ukryty, ale przebijający się przez sceny i zdania, propagandowy antyniemiecki odcień, co jednak łatwo zrozumieć i wybaczyć, jeśli się pamięta, że dwuksiąg powstał w Szczecinie dwanaście lat po zakończeniu wojny i przyłączeniu Pomorza Zachodniego do Polski.

Część krytyków zarzucała Kamińskiego, że „ Czerwony Sokół” i „Mściciel przypływa z Rugii” wzorują się na Sienkiewiczu czy Scotcie. Naturalnie, te zapożyczenia są widoczne, ale czyż to powód do czynienia zarzutów, że autor czerpie wzory z najlepszych europejskich powieści historycznych? Przerzucając dziesiątki współczesnych powieści, zarówno polskich jak i tłumaczeń z języków obcych, często odnoszę nieodparte wrażenie, że ich autorzy właśnie nie znają dziedzictwa literackiego, a źródłem ich inspiracji i pomysłów wydają się komiksy i filmowe opery mydlane. Wreszcie, po tym jak Mojżesz wykuł dziesięć przekazań, opisy wszystkich namiętności, pragnień i lęków człowieka, mniej lub bardziej udolnie opisywane w powieściach, sagach i przekazaniach, są już tylko powtórzeniem kamiennych tablic.

Dobra książka jest jak srebro; czas pokrywa ją lekką patyną, ale nic nie ujmuje z wartości; przeciwnie – uwypukla przewagę szlachetnego kruszcu na tle tanich błyskotek i podróbek, zalegających stragany i półki empików. Tak jest z dwuksięgiem Ireneusza Gwidona Kamińskiego – „Czerwony Sokół” i „Mściciel przypływa z Rugii”. Wydane przed sześćdziesięciu laty powieści...

Bardzo dobra książka, o charakterze przygodowym i historycznym - odnajdziemy w niej zarówno przygody młodego księcia, okrutną władczynię, wiernego błazna, młodego buntownika, piratów, heretyków i inkwizytorów. Jedyne czego może zabraknąć w treści to.. prawdy historycznej. Autor nieszczególnie trzymał się faktów - wybrał jedynie postacie panujące - żyjące w okresie powieści - a jest nią XVI wiek, okres potęgi Rzeczypospolitej, lecz cała treść opiera się na stosunkowo niezależnym wówczas Księstwem Pomorskim rządzonym przez księcia Bogusława X. Jednakże na tym fakty się praktycznie kończą.. Mimo tego jednak panu Kamińskiemu udało się stworzyć całkiem udaną treść (podzieloną na dwie osobne księgi) gdzie w pierwszej części przedstawił losy młodego księcia, natomiast w drugiej losy jego potomka. Ze względu na czasy w których tworzył autor można się doszukać (a nawet nie trzeba szukać) wyraźnych antyniemieckich czy antykościelnych odniesień w treści - głównym wrogiem bohaterów są sąsiadujące niemieckie państwa, kościelna inkwizycja, oraz jak się okazuje, wielmożni i szlachta, którzy uniemożliwiają stworzenie równego społeczeństwa bez religii.
Mimo tych cech ksiażki które wielu by przez nie odrzucili, jest to książka po prostu dobra. Polecam do przeczytania, ale nie jako podręcznik do historii, a raczej luźną historię, jak "Robinsona Cruzoe".
Polecam, do ulubionych.

Bardzo dobra książka, o charakterze przygodowym i historycznym - odnajdziemy w niej zarówno przygody młodego księcia, okrutną władczynię, wiernego błazna, młodego buntownika, piratów, heretyków i inkwizytorów. Jedyne czego może zabraknąć w treści to.. prawdy historycznej. Autor nieszczególnie trzymał się faktów - wybrał jedynie postacie panujące - żyjące w okresie powieści...