...czyli zmora mojego dzieciństwa. Zaczynałam milion razy. Odstraszała tematyka, dialogi, a przede wszystkim grafika. Odstraszała kiedyś. A dziś... może nie tyle zachwyca, ile zadowala. Ale to zadowolenie podszyte jest nutką sentymentalizmu, pamięcią o kartkowaniu, z uporem maniaka, tej książki.
I wcale mnie nie dziwi, że kiedyś nie potrafiłam przebrnąć przez tę książkę. Ja po prostu czekałam na dogodną chwilę, która właśnie nadeszła=)

"Wielka, większa i największa" stała w pokoju mojego brata (jak ja mu tego pokoju zazdrościłam =D), na jednej z wyższych półek. Podstawiałam drewniane, lekko wytarte na oparciu krzesło i wyjmowałam ją (i nie tylko ją) z ciekawością. Dopiero dziś ta ciekawość została zaspokojona=)

Groszek i Ika ratują świat=) wraz z Kapitanem, czyli starym, zdezelowanym autem, przeżywają trzy przygody. W pierwszej podążają śladem uprowadzonego trzyletniego Jacka. W drugiej będą musieli wyruszyć w akcję ratunkową zaginionego samolotu. A trzecia - największa przygoda, ma zasięg...globalny=)

No pewnie, że treść, dialogi i generalnie całokształt trąci myszką. Ale istnieją pewne uniwersalne wartości, których i Groszek i Ika są godnymi reprezentantami. Uważny czytelnik znajdzie wiele odniesień do II wojny światowej, do brutalności ludzkiej, do tragicznych wydarzeń z 1945 roku w Hiroszimie i Nagasaki...

Boje się. Bardzo się boję, że po takie książki młodzież sięgać już nie będzie. A szkoda, wielka szkoda. Chociaż zawsze istnieje nadzieja, że, jak chociażby ja, sięgną po nią mając 30, 40, 70 lat. Oby =)

...czyli zmora mojego dzieciństwa. Zaczynałam milion razy. Odstraszała tematyka, dialogi, a przede wszystkim grafika. Odstraszała kiedyś. A dziś... może nie tyle zachwyca, ile zadowala. Ale to zadowolenie podszyte jest nutką sentymentalizmu, pamięcią o kartkowaniu, z uporem maniaka, tej książki.
I wcale mnie nie dziwi, że kiedyś nie potrafiłam przebrnąć przez tę książkę. Ja...