Pierwszy raz sięgnęłam po książkę Paulliny Simons, jakoś tak przypadkiem natknęłam się na nią w bibliotece, a że wcześniej słyszałam wiele bardzo dobrych opinii o "Jeźdźcu miedzianym" (swoją drogą muszę ją dorwać!) to stwierdziłam, że się nie zawiodę. Miałam rację, oj miałam... :)

Wszystko zaczęło się od tego, że współlokatorka Lily zaginęła. Pewnego dnia wyszła z domu i nie wróciła, a od tamtego momentu życie Lily wprost się sypie. Na początku myślałam, że właśnie zaginięcie Amy będzie głównym wątkiem, że to wokół tego będzie kręcić się historia. W sumie poniekąd tak było, bo cała fabuła jest ściśle powiązana z tym tematem, ale po jakimś czasie schodzi na drugi plan, można niemal o tym zapomnieć. Przedstawione zostaje życie Lily, jej bardzo trudne relacje z rodziną, tragedia, która dotyka personalnie ją (bez spojlerów! :D). Postać głównej bohaterki wzbudziła we mnie tyle sympatii, została przedstawiona tak dokładnie, że mam wrażenie, że znamy się z Lily od dawna. Od początku do końca jej kibicowałam, za to miałam ochotę udusić jej siostry oraz matkę, które choć zostały przedstawione w mistrzowski sposób, to stały się dla mnie chyba jednymi z najmniej lubianych postaci literackich.

Calutką powieść czytałam z dosłownie zapartym tchem, wzbudziła we mnie tyle emocji, że co jakiś czas musiałam chwilę odetchnąć i przemyśleć sobie to wszystko. Jak już myślałam, że pani Simons niczym mnie nie zaskoczy - zaraz okazywało się jak bardzo się myliłam. Jestem pewna, że sięgnę po inne książki tej autorki.

Pierwszy raz sięgnęłam po książkę Paulliny Simons, jakoś tak przypadkiem natknęłam się na nią w bibliotece, a że wcześniej słyszałam wiele bardzo dobrych opinii o "Jeźdźcu miedzianym" (swoją drogą muszę ją dorwać!) to stwierdziłam, że się nie zawiodę. Miałam rację, oj miałam... :)

Wszystko zaczęło się od tego, że współlokatorka Lily zaginęła. Pewnego dnia wyszła z domu i...