Zobaczyłem cię w tamtej, przeznaczonej nam chwili. Moje spojrzenie spotkało się z twoim. Mógłbym tak patrzeć na ciebie bez przerwy. Od początku wiedziałem, że to jest ta jedyna chwila na świecie, w całym tym kosmosie uczuć i emocji, ta najbardziej wyczekiwana i upragniona, niczym blask słońca na niebie po ciągłych opadach. Podchodzę do ciebie, ty podchodzisz do mnie. Już czuję twój dotyk na mojej skórze, upajający niczym narkotyk. Nie musisz nic mówić, w takich momentach wystarczą same gesty. Wiem co chcesz mi powiedzieć: Zrób mi jakąś krzywdę kochanie. Przyciągamy się do siebie jak magnes. Jakbyśmy od maleńkości spoglądali sobie w oczy.

To moje pierwsze zetknięcie się z prozą Jakuba Żulczyka i wyszło ono nad wyraz udanie. Historia sama w sobie nie była by zbytnio oryginalna, gdyby nie fakt, iż Żulczyk w nieskrępowany sposób połączył popkulturową otoczkę z romantyzmem ubarwionym ciekawym stylem. Powieść ta wyróżnia się też nieszablonowymi postaciami i przekazem. Autor umieścił tu wiele abstrakcji z życia codziennego i ekscentrycznych sytuacji. Mnóstwo tu sarkazmu i zwyczajnej ironii. Humor idealnie wpasowuje się w fabułę, co finalnie stanowi spójną całość. Można by powiedzieć, że książka ta, to powieść drogi, gdzie nowoczesność przeplata się z romantyczną wizją miłości. W gruncie rzeczy o tym jest ta opowieść: o szalonej miłości, dojrzewaniu, odnajdywaniu siebie oraz uczuciach, które wymagają pielęgnacji.

Razić mogą często pojawiające się wulgaryzmy. Dla mnie nie był to jakiś większy problem, choć gdzieniegdzie można było sobie odpuścić. Ale z drugiej strony taka jest też nasza rzeczywistość - wulgarna i niepozbawiona wypaczeń. Miłość w tej powieści jest w centrum zdarzeń, jednakże musi walczyć o swoje miejsce w otoczeniu niedorzeczności. Żulczykowi udało się uchwycić tę cząstkę normalności w tym dziwnym i zabieganym świecie, choć utrwalił to w specyficznej formie. Jestem przeogromnie ciekawy innych książek tego autora. Po tym co otrzymałem tutaj czuję lekki niedosyt i mam chęć na więcej. Droga głównych bohaterów nie była długa, ale wystarczająca aby poznać uniwersalną prawdę.

Zobaczyłem cię w tamtej, przeznaczonej nam chwili. Moje spojrzenie spotkało się z twoim. Mógłbym tak patrzeć na ciebie bez przerwy. Od początku wiedziałem, że to jest ta jedyna chwila na świecie, w całym tym kosmosie uczuć i emocji, ta najbardziej wyczekiwana i upragniona, niczym blask słońca na niebie po ciągłych opadach. Podchodzę do ciebie, ty podchodzisz do mnie. Już...