Dziwna i niezwykła książka, zapewne zrozumiała jedynie dla aktualnych 20 i 30-latków (młodsi nie będą wiedzieć, co to Pegasus, starsi, co to Resident Evil). Pisana z perspektywy domorosłego filozofa, który w końcu odkrył tajemnicę wszechrzeczy, co jednak dowiodło, że świat i polskość to marność nad marnościami, czy raczej gówno upaćkane gównem, bo taki dobór słów jest książce bliższy.

Język jest fascynujący. Autor nie stroni od wulgaryzmów, używa dosadnych i niecodziennych porównań, sam d'Artagnan nie powstydziłby się takiej szermierki słownej. Autor jednym zdaniem, czasem jednym słowem, potrafi wyrazić niezwykłą pogardę i zarazem tęskność/sentyment do rzeczy, czynności czy postawy. Wykazuje wielkie rozczarowanie światem i sobą za to, że musi w nim żyć.
Można to porównać do niektórych powieści pana Hłaski.

Książka dla ludzi wpisujących się w widełki wiekowe i czujących, że świat tak naprawdę nie jest taki piękny. Reszta najprawdopodobniej się rozczaruje, a już na pewno zniesmaczy.

Dziwna i niezwykła książka, zapewne zrozumiała jedynie dla aktualnych 20 i 30-latków (młodsi nie będą wiedzieć, co to Pegasus, starsi, co to Resident Evil). Pisana z perspektywy domorosłego filozofa, który w końcu odkrył tajemnicę wszechrzeczy, co jednak dowiodło, że świat i polskość to marność nad marnościami, czy raczej gówno upaćkane gównem, bo taki dobór słów jest...