Naprawdę niewiele jest filmów lepszych od książek, ale "Diabeł ubiera się u prady" jest idealnym przykładem, że coś takiego jednak istnieje. Ekranizację wspominam bardzo, bardzo dobrze, więc pełna zapału wzięłam się za wersję papierową, no i niestety trochę się zawiodłam.

Nie wiem czy można było wykreować bardziej irytującą bohaterkę, ale Andrea jest z pewnością na szczycie mojej listy TOP DENERWUJĄCYCH POSTACI. Już nawet nie chodzi o jej ciągłe jątrzenie na Mirande (co rozumiem) i na pracę (co również rozumiem), ale o fakt jak zachowywała się wobec chłopaka i przyjaciółki. Chcę naprawić relacje z chłopakiem i strasznie za nim tęsknię? Taaak, poflirtuje z jakimś seksownym gościem! W tej chwili nie liczy się nic innego! I ona niby ma dwadzieścia kilka lat, O MÓJ BOŻE...

Po skończeniu tej książki zaczęłam się zastanawiać o czym ona tak właściwie była. W filmie została przedstawiona jakaś fabuła i nie mam pojęcia jak zrobili to twórcy, bo w książce nie ma absolutnie żadnej akcji ani punktu zaczepienia! W kółko praca Andy, absurdalne zadania od szefowej i w sumie... tyle. Przy końcu zaczęło się coś dziać, ale od razu zostało zduszone w zarodku, bo z akcją przenosimy się o kilka miesięcy (?) dalej. Tak jakby autorka na siłę próbowała usunąć wszelkie zalążki jakiejkolwiek fabuły.

"Diabeł ubiera się u prady" ma jeszcze drugą część, ale raczej po nią nie sięgnę. Zostanę wierna ekranizacji.

Naprawdę niewiele jest filmów lepszych od książek, ale "Diabeł ubiera się u prady" jest idealnym przykładem, że coś takiego jednak istnieje. Ekranizację wspominam bardzo, bardzo dobrze, więc pełna zapału wzięłam się za wersję papierową, no i niestety trochę się zawiodłam.

Nie wiem czy można było wykreować bardziej irytującą bohaterkę, ale Andrea jest z pewnością na...