Wigilia to czas niezwykły. To moment, w którym rodzina i najbliżsi zasiadają wspólnie przy jednym stole, by świętować narodziny Dzieciątka. Dla wielu to czas zadumy, przemyśleń, wzajemnej życzliwości oraz modlitwy. Dla innych zaś to wielkie zakupy, wydatki i tony prezentów. Dla jeszcze innych – chwila odpoczynku od codzienności i ciężkiej pracy. Każdy bowiem ten świąteczny czas będzie przeżywał inaczej. Ale są i tacy, którzy opierają się magii wigilijnej nocy, w dodatku obdarzając innych jedynie nieuprzejmością. Taki właśnie był Ebenezer Scrooge.

Tego niezwykłego wieczoru Londyn tonął w blasku lamp, przykryty śnieżną kołderką, a ludzie spieszyli do domów, by radować się Świętami ze swoimi najbliższymi. Główny bohater dickensowskiej opowieści właśnie udał się do pogrążonego w mroku domu, by spędzić ten wieczór jak każdy poprzedni – w spokoju i samotności. Nie lubił Świąt. Nie, to złe słowo – on ich nie cierpiał! I dawał to wszystkim bardzo wyraźnie do zrozumienia. Ale tegoroczna noc wigilijna miała okazać się inna – starego, gburowatego Scrooge'a odwiedza bowiem nietypowy gość. Gość, który zapowie wizyty trzech niezwykłych istot, o jakich naszemu przesiąkniętemu racjonalizmem bohaterowi nigdy się nie śniło...

„Za życia odstraszał każdego tylko po to, żebyśmy mogli na tym skorzystać, gdy już będzie martwy.” *

Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa chyba nie trzeba nikomu przedstawiać – to prawdopodobnie najbardziej znana opowieść o magii Świąt. Jednak mimo swojej uniwersalności, historia Ebenezera Scrooge'a nie jest dziełem obszernym – to krótka książeczka podzielona na pięć rozdziałów obrazujących kolejne etapy niezwykłego spotkania głównego bohatera z jego niesamowitymi gośćmi. Narrator wszechwiedzący – w tym wypadku sam autor – nierzadko kieruje swoje słowa bezpośrednio do czytelnika. Odbiorca ma więc wrażenie, jakby zasiadł z Dickensem przy jednym stole i miał możliwość wysłuchania historii prosto z ust pisarza. Język dzieła jest niezwykle plastyczny, obrazowy, ale i wymagający skupienia – tylko wtedy bowiem jesteśmy w stanie wychwycić całą niesamowitość utworu i rozsmakować się w niezwykłej atmosferze XIX-wiecznego Londynu przysypanego śniegiem, w którym dzieją się najprawdziwsze cuda! Bystre oko autora z niezwykłą skrupulatnością rejestruje wydarzenia i zachowania poszczególnych postaci (a zwłaszcza Ebenezera), by później w malowniczym stylu przelać opowieść na papier – dzięki temu właśnie czytelnik przez Opowieść wigilijną po prostu płynie, wciągnięty w wir szalonych, całkowicie fantastycznych wydarzeń. W gruncie rzeczy jednak książka ma też mały minusik, a jest nim objętość – to stanowczo zbyt krótka historia!

Opowieść wigilijna to uniwersalna, baśniowa i szalenie oryginalna książka o Świętach Bożego Narodzenia i jednocześnie opowieść o tym, że dobro tkwi w każdym z nas – trzeba tylko po nie sięgnąć i wydobyć na światło dzienne. To wyjątkowo wzruszająca i dająca nadzieję historia, którą powinien poznać każdy z nas – można się przecież z niej tak wiele nauczyć! Ponadczasowa, ciepła, pełna niesamowitej mocy – te właśnie cechy przychodzą mi na myśl zawsze wtedy, gdy myślę o dziele Dickensa. Z ręką na sercu przyznaję, że uwielbiam zarówno książkę, jak i wszystkie ekranizacje tej znanej historii – od wersji z Muppetami po mroczną, absolutnie wciągającą ekranizację z 1999 roku (z Patrickiem Stewartem w roli głównej). Wracając jednak do dzieła z 1843 roku, szczerze Wam polecam Opowieść wigilijną – według mnie będzie to lektura idealna dla osób w każdym wieku – wszyscy odnajdziemy w niej coś dla siebie! Polecam (nie tylko na świąteczny czas) :)

Wigilia to czas niezwykły. To moment, w którym rodzina i najbliżsi zasiadają wspólnie przy jednym stole, by świętować narodziny Dzieciątka. Dla wielu to czas zadumy, przemyśleń, wzajemnej życzliwości oraz modlitwy. Dla innych zaś to wielkie zakupy, wydatki i tony prezentów. Dla jeszcze innych – chwila odpoczynku od codzienności i ciężkiej pracy. Każdy bowiem ten świąteczny...