Niestety niespecjalność. Na plus fakt, iż poznałem bliżej Mistrza z tej najprawdziwszej strony. Kilka perełek, niestety tylko kilka, poza tym całe połacie relacji z codziennego naznaczonego nudą i banałem życia i próbek literackich różnej wartości. Z biegiem lat treść zyskiwała, co nie dziwi. Wtedy najobficiej wychodziła na wierzch Jego prawdziwa natura, wtedy się czytało. Niestety generalnie tekstu wartego przeczytania było, moim zdaniem, niewiele. Zaliczone, tylko dla prawdziwych miłośników Jego twórczości.

Niestety niespecjalność. Na plus fakt, iż poznałem bliżej Mistrza z tej najprawdziwszej strony. Kilka perełek, niestety tylko kilka, poza tym całe połacie relacji z codziennego naznaczonego nudą i banałem życia i próbek literackich różnej wartości. Z biegiem lat treść zyskiwała, co nie dziwi. Wtedy najobficiej wychodziła na wierzch Jego prawdziwa natura, wtedy się czytało....

Szczerze podziwiam tych wszystkich, którzy przez Dzienniki przebrnęli, zrozumieli i jeszcze czerpali z czytania przyjemność - naprawdę, bez szydery. Osobiście próbowałem kilkakrotnie, ale nie daję rady, no nie daję. Nagromadzone w tej pozycji obrazy, ich intensywność przekraczają moje zdolności percepcyjne. Zdecydowanie łatwiej byłoby mi je pojąć, choćby intuicyjnie, gdyby faktycznie znajdowały się na płótnie, a nie na papierze. Może za kolejnych 10 lat będę bardziej przyspobiony do owej lektury, a tak - poprzestaję na przypisach mądrzejszych od się😉

Szczerze podziwiam tych wszystkich, którzy przez Dzienniki przebrnęli, zrozumieli i jeszcze czerpali z czytania przyjemność - naprawdę, bez szydery. Osobiście próbowałem kilkakrotnie, ale nie daję rady, no nie daję. Nagromadzone w tej pozycji obrazy, ich intensywność przekraczają moje zdolności percepcyjne. Zdecydowanie łatwiej byłoby mi je pojąć, choćby intuicyjnie, gdyby...

Kafkowski dziennik. Autocharakterystyka. Mały zarys życia. Kafka blisko jak nigdy.

Spalić! - rzekł Kafka.

Papier i pióro. Tyle Kafka chciał od życia. Pisanie było dla niego tlenem.
O rok starszy ode mnie, gdy zaczynał pisać ten dziennik.
Idealnie się nam zgrało w czasie, Franz.
Trochę o rodzinie, o ludziach, wśród których przebywał,o pracy, o kobietach i stosunku do religii.
Ze trzy miesiące(więcej?) pożyłam jego codziennością. W części niezrozumianą, a miejscami tak podobną.
Gratka dla fanów. Dobry odnośnik do jego utworów.
Wciąż niepewny swoich dzieł ,nie przypuszczałby nawet (no bo skąd?),że gdzieś w przyszłości, o jego utwory, będą się kłócić Izrael czy Niemcy.
Mocny umysł, słabe ciało. Życie Franza krótkie, jednak dzięki temu ominęło go wiele zła.

Kafkowski dziennik. Autocharakterystyka. Mały zarys życia. Kafka blisko jak nigdy.

Spalić! - rzekł Kafka.

Papier i pióro. Tyle Kafka chciał od życia. Pisanie było dla niego tlenem.
O rok starszy ode mnie, gdy zaczynał pisać ten dziennik.
Idealnie się nam zgrało w czasie, Franz.
Trochę o rodzinie, o ludziach, wśród których przebywał,o pracy, o kobietach i stosunku do...

Wprowadzenie bardzo dobrze tłumaczy ogólne zagadnienia, wokół których krążą wpisy Kafki. Sam dziennik jest ciekawą wiwisekcją umysłu pisarza z czasów jego aktywności literackiej. Ciekawe i wciągającej, dla każdego, kogo ciekawi i wciąga proza Kafki.

Wprowadzenie bardzo dobrze tłumaczy ogólne zagadnienia, wokół których krążą wpisy Kafki. Sam dziennik jest ciekawą wiwisekcją umysłu pisarza z czasów jego aktywności literackiej. Ciekawe i wciągającej, dla każdego, kogo ciekawi i wciąga proza Kafki.

Cała literatura Franza Kafki w punkcie wyjścia, w zamyśle powstania, jest aksjomatem o niemożliwości osiągnięcia szczęścia, a to, z czym się zmaga człowiek, jest wyrazem radzenia sobie bądź bezradności w obliczu tej sytuacji. Jeśli może pojawić się coś, co zaprzeczy tej hegemonii jałowości egzystencji, jest przyparte do muru i dodatkowo dręczy, zamieniając się w prokrastynację. Wszystko jest cieniem fatum, wisi nad autorem-bohaterem jak miecz Damoklesa i każe przyzwyczajać się do coraz to węższego kręgu życia.
Obcy w domu, obcy w pracy, nawet obcy w literaturze, wszak dlań i pisanie jest męczące i nie daje satysfakcji. ALe jest coś, co świeci blaskiem pozytywnym! To osobowość pisarska Franza Kafki, jego indywidualny charakter, niepowtarzalna niepodległość. Autor "Dzienników" we własnej skórze nic nie przypomina. Jego istnienie nagie i wstydliwe przywodzi go do rozpaczy, jednak dla czytelnika czynione stąd obserwacje mogą być fascynujące.

Cała literatura Franza Kafki w punkcie wyjścia, w zamyśle powstania, jest aksjomatem o niemożliwości osiągnięcia szczęścia, a to, z czym się zmaga człowiek, jest wyrazem radzenia sobie bądź bezradności w obliczu tej sytuacji. Jeśli może pojawić się coś, co zaprzeczy tej hegemonii jałowości egzystencji, jest przyparte do muru i dodatkowo dręczy, zamieniając się w...

Genialny człowiek z codziennymi problemami i fantastyczną analizą rzeczywistości

Genialny człowiek z codziennymi problemami i fantastyczną analizą rzeczywistości

Dobrze jest przygodę z Kafką rozpocząć od jego "Dzienników". Dzieki nim przekonujemy się, że naprawdę mamy do czynienia z uczciwym - względem siebie i czytelników - myślicielem. Do jego twórczości niezbędny jest klucz. Bohaterowie nie tyle mają ciało, ile same nerwy, a Kafka nimi gra, doskonale symulując międzyludzki mechanizm.
Także porównanie życia pisarza z jego próbami wykładania swoistej filozofii, ukazuje pewien paradoks: słabość prywatna Franza Kafki i potęga jego myśli.
"Dzienniki" pisane wyśmienitym językiem. Mnóstwo skromnego, głębokiego, niechcącego się ujawnić poczucia humoru. Ale przede wszystkim ciągłe wspinanie się na palce, żeby chociaż posmyrać niewyrażalne.

Dobrze jest przygodę z Kafką rozpocząć od jego "Dzienników". Dzieki nim przekonujemy się, że naprawdę mamy do czynienia z uczciwym - względem siebie i czytelników - myślicielem. Do jego twórczości niezbędny jest klucz. Bohaterowie nie tyle mają ciało, ile same nerwy, a Kafka nimi gra, doskonale symulując międzyludzki mechanizm.
Także porównanie życia pisarza z jego...